dinler gerçek dışı diye tanrıya inanmaktan vazgeçmek

dinlerin insanların eseri olduğu üzerinden tanrının da insan yaratımı olduğu sonucuna ulaşan insanların tercihidir..

tanrı olgusunu kitapları bahane ederek reddetmek, dinleri tanrının çıkış noktası kabul etmek hatalı olabilir.
pirincin taşlarını ayıklamak yerine komple kaldırıp atmaya benziyor.

çünkü zorlarlarsa agnostizme kayacaklarını biliyorlar, ya da işlerine öyle geliyor. dinsiz bir saf tanrı tanımlaması(mantık yürüterek varılan tanrı, bu arada yaratıcı ve tanrı ayrımıda var, fakat dinlerdeki tanrı tanımlamasına sıkışık kalırsanız bu noktaları kaçırırsınız) çoğunu rahatsız eder. tüm dinler kendi kafasına göre bir tanrı yaratıyor, bende dinlere inanmıyorum, din yoksa tanrıda yok demek kolaylarına geliyor bir çoğunun.
materyalist/natüralist vb madde temelli düşüncede olan ve bunu dibine kadar savunacak ateist sayısı bir elin parmağını geçmez. köküne inilirse çoğu ateist aslında agnostik düşüncelere sahiptir.
bu nedenle türkiyedeki çoğu ateist non-teistik argümanlar sunmak yerine sürekli non-religious(din dışı) argümanlar sunarlar. gidin bakın yazılan çizilen yorumlara bir çoğunun ateist olma nedeni dindir.
not: agnostik değilim. diğer inançlarada saygım var ama daha kendi inandığı ideolojiyi inancı savunamayan insanlar o ideolojide bulunan diğer insanlarada zarar veriyor. halk nezdinde oluşan ateistler ahlaksızdır, kötüdür gibi algıların oluşmasına neden olan ateizm değildir, ateizmin bir kolu olan yeni ateizm/militan ateizm gibi akımlardır. ateizmde teizm gibi kollara ayrılır. öyle tek bir ateizm tipi yoktur. ortak nokta tanrıyı reddetmek/varolmadığını dile getirmeleridir. mesela budizmde kimilerine göre ateizm temelli bir dindir. bu kavram karmaşalarının yol açtığı algı, müslümanlık içinde geçerli, tüm ideoljiler için geçerli bu durum. bu yüzden ideoljileri değerlendirirken olabilecek en saf hali değerlendirmek gerekir.

dinlerin hepsi gercek disi degil ki.

mesela, neye inanirsan inan, iyi insan ol cennetliksin diyen 1 din var. hindistan'da miydi neydi.

allah'in merhametini sorgulayan ateistler o dine neden inanmiyor mesela. adamlar ne guzel iyi insan ol oldukten sonra ruhun huzurlu olacak falan diyor.

cunku, zaten neye inanirsam inanayim cennetliksem, o dine inanmama gerek kalmaz.

sonra diyorlar ki cehennem acimasiz. lan cehennem olmayinca da inanmiyonki.

dinler sosyal düzen için varlar, ilk geldikleri dönemlere bakıldığında oldukça da işe yaradığını görürsünüz ancak insan denen melun her şeyde olduğu gibi bunda da hinliğini yapıp bunu kendi lehine kullandı.
tanrıyı da zaten aynı din içindeki insanların bile oldukça farklı tasavvur ettiğine eminim. ama içimizde yahut zihnimizin bir köşesinde hep var bir tanrı fikri. ben bununla var olduğumuzu düşünüyorum.

dinler dışında da bir tanrının, yaratıcının olma ihtimali var ama genel olarak tanrının, yaratıcının olma ihtimali olmama ihtimalinden daha düşük diyebiliriz.

din ve tanrı bir bütündür. dinleri ortadan kaldır, tanrı da gider. tanrıyı yok et. dinler de ortadan kalkar.
tanrı varsa kadiri mutlak ve tek olmak zorundadır. kadiri mutlak ve iki (ya da daha çok) tanrı, bir süre sonra tanrılar arasında görüş ayrılığı çıkabileceğinden yürüyecek bir yapı değildir. hiçbir görüş ayrılığı ve/veya sorun çıkmazsa biz faniler açısından tanrıların sayısının önemi olmaz.
böylece varsa bir kadiri mutlak tanrı vardır sonucuna varıyoruz.
tanrı varsa kadiri mutlak olmalıdır. bazı şeylere gücü yeten bazı şeylere gücü yetmeyen tanrı olmaz. (yoksa olabilir mi?)
öte yandan kadiri mutlaklık negatif totolojidir. mantıksal olarak safsatadır. çok bilinen bir örnek, tanrı kendisinin bile kaldıramayacağı bir taş yaratabilir mi? 19ncu yüzyılda iskandinav bir şairin ortaya attığı bu soru ilahiyatçıları epey sinirlendirmiş. aslında bu ve benzeri soruları çoğaltmak mümkün. ilahiyatçıların (sadece müslüman değil hıristiyanlar da) bu tür sorulara verdikleri yanıtlar mügalatadan, demagojiden öteye geçemiyor. yanıtları harputlu ishak efendi'nin cevab veremedi'sine girecek türden.
ben mantıklı bir insan olduğumdan ikna olmadığım şeye iman etmem.