dinsiz olduğu halde cennete giren insan

eğer bir gün yeni bir dünya inancı gerçekleşirse, evet, çoğu dinsiz ve ateistin yaşaması muhtemel güzellik.
tanrının bana inandın inanmadın kavgası yapacağına inanmıyorum!
tanrı veya yaratıcı düzen, güç veya güçler şöyle söylemeli,
esas olan inanç değil! eylemlerinizdir!
eylemlerinde daha az kusurlu olanlar,
şerefli ve haysiyetli, bizim de insandan istediğimiz, dilediğimiz gibi bir ömür sürenler inançlarından bağımsız olacak şekilde cennetimize aittirler!

ama ben inandım, hani inanıyorsak üstündük?
diye soranlara ise şöyle bir cevap gelmeli.
bu yanlış bir bilgi, ve sizler de yanlışa inanarak hata yaptınız...

işte benim cennetim ve ilahi adalet.

ekleme, düşük bir olasılık.
ama cennet varsa tanrı kitaplardaki tanrı olamaz dostlarım. bu kesin.

bilinçaltında dindar olmak isteyen ateist.

#1886620 nerden baksan tutarsızlık nerden baksan ahmakça...

zannımca olamayacak kişi.

hep devletlere benzetiyorum bu cennet cehennem işini.

mesela bir ülkeye girmek için pasaportunuzun olması şarttır. yani, cennete girmek için imanınızın, pasaportunuzun, olması şart.

ya da bir ülkede vatandaşlığınız varsa, dışarıda hangi suçu işlerseniz işleyin, sizi idam etmek için bile olsa ülkenize geri alır. yani, o dine mensupsanız, bir şekilde o cennete girersiniz.

bana anlatılanlar zihnimde hep bunları canlandırdı. bir alegori.

yaraticiya inanmayip cennete ve cehenneme inanmak saçma bence, dinlerin özü zaten korku ve ödül olarak tasarlanmis cennet cehennem kavrami.

akp'nin rüşvet kontenjanından faydalanmıştır. ne de olsa herifler hem bu dünyayı hem de öbür dünyayı tekellerinde tutuyorlar.

bunu mu demek istediniz: boş küme

allah'ın işine karışılmaz diye düşünmekle beraber böyle bir şeyin olabileceğine ihtimal vermiyorum.

yazacaklarım tamamen inançlı bir insanın bakış açısından olacağı için herkesin katılmasını beklemiyorum elbette bunlara. sadece kendi bakış açımı paylaşmak istedim sizlerle.

***

şöyle bir sorunumuz var insanlık olarak;
kendimizce bir aklımız ve düşünme yeteneğimiz olduğu ve dünya hayatında da kendimize göre birtakım düzenlemeler yaptığımız için, her şeyi kendi bakış açımızla değerlendiriyoruz doğal olarak. fazlasına zekâmız yetmiyor. bu tıpkı şuna benziyor: evrende 4. bir uzay boyutu daha var desem bunu hiçbiriniz gözünüzde canlandıramazsınız çünkü bizim kafalarımız x, y ve z düzlemlerini algılayabiliyor sadece. 4. boyutu, ancak orada yaşayabilen 4 boyutlu bir canlı varsa bilebilir.

şimdi bu bakış açısı ışığında konuyu bir yere bağlayacağım. biz, eğer bir yaratıcının varlığını kabul edersek şunu da peşinen kabullenmek zorundayız: yaratıcının bildiği, düşündüğü, gördüğü her şeyi bizim bilmemiz, düşünmemiz ya da görmemiz mümkün değil. dolayısıyla onun herhangi bir şeyi herhangi bir niyetle yapması durumunda, biz o şeyleri sadece kendi bakış açımız ve dünyevi zihniyetlerimiz ile değerlendirebiliyoruz sadece. tıpkı 4. boyutu 3 boyutlu zihnimizle algılayamıyor oluşumuz gibi... ya da daha somut bir örnekle "ilahi adalet varsa neden masumlar ölüyor" gibi... bize göre sadece masumların ölmesi olan bir olayın allah'ın katındaki amacını bilemeyeceğimizi, allah'ın bizden üstün olduğunu kabullendiğimiz an otomatikman kabullenmemiz gerekiyor.

işte bu yüzden, allah'ın bizi yaratmaktaki gayesi de insanın bakış açısıyla bakıldığında bize anlamsız gelse de, onun katında bunun tam olarak neden yapıldığını yalnızca kendisi bilebilir. aslında bize de bir ipucu vermiş: "ben cinleri ve insanları, ancak bana ibadet -kulluk- etsinler diye yarattım."*

işte dananın kuyruğunun koptuğu yer de tam olarak burası: bizi yaratma amacı bu olan bir yaratıcının, bu amacın dışına çıkan herhangi bir insanı cennete koyması için ne gibi bir gerekçesi olabilir sizce? tamam bu dünyada yapılması ve yapılmaması gereken bazı şeyleri bize söylemiş evet, ama bu bizi yaratma amacının o şeyler olması gerektiği anlamına gelmiyor. amacı açık ve net: kulluk için yaratmış. kibrimize dokunuyor sanırım bazılarımızın ama olay bundan ibaret.

en basit konularda bile "benim bedenim, benim kararım" diyebiliyoruz mesela. "para onun değil mi? istediği yere harcar" diyoruz. hâl böyleyken "yaratan o değil mi? ister kulluk için yaratır ister başka bir şey için" diyemiyor oluşumuz garip geliyor bana.

***

ister inancınız olsun ister olmasın iyi insanlar olmaya bakın siz yine de. kötülük insanın kendi huzurunu kaçıran ve yaşam kalitesini düşüren bir şey neticede. bir yaratıcı olmasaydı bile yapılmaması gerekenler listesinde kötülük yine başta olurdu.

olması gerektiğini düşündüğüm insandır. iyi bir insansan iyi bir insansındır. inanç bunu değiştiremez diye düşünüyorum.