1.
pikap, kasetçalar, walkman, discman, mp3 player, kablosuz müzik oynatıcılar, şunlar bunlar...
gelişim bu şekilde tezahür etti.
içlerinde en az saygı gören ise sanırım discman'di.
2000'li yılların başlarında kısa bir dönem ilgi görmüştü fakat sonrasında cd kültürü yok olunca, discman da gereksiz bir alet gibi görülmeye başlandı..
yerini envai çeşit kolaylık ve pratiklikte aletler almaya başladı, discman ne yapsın?
fakat unutur muyuz?
unutursak bizlere yazıklar olsun...
gelişim bu şekilde tezahür etti.
içlerinde en az saygı gören ise sanırım discman'di.
2000'li yılların başlarında kısa bir dönem ilgi görmüştü fakat sonrasında cd kültürü yok olunca, discman da gereksiz bir alet gibi görülmeye başlandı..
yerini envai çeşit kolaylık ve pratiklikte aletler almaya başladı, discman ne yapsın?
fakat unutur muyuz?
unutursak bizlere yazıklar olsun...
devamını gör...
2.
discman, sony'nin taşınabilir cd çalarlar için kullandığı markaydı.
ilk discman, sony d-50 veya d-5 (bölgeye bağlı olarak) 1984'te piyasaya sürüldü.
marka adı, başlangıçta ekim 1997 ile mart 1998 arasında piyasaya sürülen japon serileri için ve ardından tamamen cd walkman olarak 2000'de değiştirildi.
discman ve cd walkman oynatıcılar artık üretilmiyor.
devamını gör...
3.
evet işte bundanım vardı.
nasıl severdim. nasıl güzeldi.
zorla alınmıştı ama alınmıştı ya.
iki binli yılların başları. evde her bir zımbırtı var. çıkan her şey babam tarafından alınıp getirilirdi çünkü o kadar artist ki kendisi her şeyden bizim de olmalıydı. ama kendi işine yarayacaksa. havasını atabilecekse. iki tane müzik setimiz, kimsenin evine girmeden bilgisayarımız hatta kimsede olmayan dev ekran televizyonumuz bile vardı. ama bu tarz müzik zımbırtılarına hiç dönüp bakmadı. çünkü böyle bir ihtiyaç olduğunun farkında değildi. adam sokakta yürümüyor ki.
neyse efendim sene iki bin ya da iki bin bir. karneler mi güzelmiş doğum günümüz mü neymiş. ben dedim bundan istiyorum.
aldı da. kardeşime de alınmış olabilir o inekti.
ama o da ne.
benim cdim yok ki. var da çok az yani.
o zamanlar henüz korsan işine girmemiştik.
ne dinledim bunda hatırlamıyorum. muhtemelen türkü cdleri.
sonra da korsan işine girince ve hatta birkaç orijinal cd alınca (emre aydın, gripin, kıraç vs.) dinlemiş olmalıyım. ama sıfır anı.
o sebeple gıcır gıcır durur kendisi memlekette. walkman kankası ile bir arada.
yine birkaç kez hoparlöre takıp müzik seti niyetine kullanmıştım temizlik vs yaparken ama yitti gitti öyle bi kenarda.
ama hâlâ çok severim kendisini. her karşılaşmamızda öperim.
ah be geçlik derim. bunlara sevinirdik. hey gidi gençlik.
nasıl severdim. nasıl güzeldi.
zorla alınmıştı ama alınmıştı ya.
iki binli yılların başları. evde her bir zımbırtı var. çıkan her şey babam tarafından alınıp getirilirdi çünkü o kadar artist ki kendisi her şeyden bizim de olmalıydı. ama kendi işine yarayacaksa. havasını atabilecekse. iki tane müzik setimiz, kimsenin evine girmeden bilgisayarımız hatta kimsede olmayan dev ekran televizyonumuz bile vardı. ama bu tarz müzik zımbırtılarına hiç dönüp bakmadı. çünkü böyle bir ihtiyaç olduğunun farkında değildi. adam sokakta yürümüyor ki.
neyse efendim sene iki bin ya da iki bin bir. karneler mi güzelmiş doğum günümüz mü neymiş. ben dedim bundan istiyorum.
aldı da. kardeşime de alınmış olabilir o inekti.
ama o da ne.
benim cdim yok ki. var da çok az yani.
o zamanlar henüz korsan işine girmemiştik.
ne dinledim bunda hatırlamıyorum. muhtemelen türkü cdleri.
sonra da korsan işine girince ve hatta birkaç orijinal cd alınca (emre aydın, gripin, kıraç vs.) dinlemiş olmalıyım. ama sıfır anı.
o sebeple gıcır gıcır durur kendisi memlekette. walkman kankası ile bir arada.
yine birkaç kez hoparlöre takıp müzik seti niyetine kullanmıştım temizlik vs yaparken ama yitti gitti öyle bi kenarda.
ama hâlâ çok severim kendisini. her karşılaşmamızda öperim.
ah be geçlik derim. bunlara sevinirdik. hey gidi gençlik.
devamını gör...