doktorlarla girilen ilginç diyaloglar

sanmıyorum ki türkiye'de hastaneye gidipte doktor ile ilginç bir diyalog yaşanmasın.
yer:adana

dr:şikayetiniz nedir?
ben:heycanlanınca midem bulanıyor.
dr:alt tarafın nasıl?
ben:!!!!???&#!?

doktor beye neden kadın doğumcu olduğunu sormuştum.
"terzi kendi söküğünü dikemez" yanıtını almıştım.
ameliyat olacağım zaman anestezi teknikerine "çok iyi uyuştur hiç bişey hissetmeyim tamam mı?" dediğimde; " bir an önce emkli olabilsem keşke be kızım" demişti.

gittiğim endokrin uzmanı prof "elinde samuray kılıcıyla nereye gidiyorsun böyle bir düşün" demişti, kan tahlillerim ve metabolizmam sebebiyle. evdeyim bir yere gittiğim yok demiştim.

hala korkuma doktora gidemiyorum, pek değişen birşey yok. düzelecez inşallah.

ikinci oğlumun doğumu* biraz zor olmuştu, kadın doğum uzmanı, çok sinirli bir tipti ve bana "sen sakın bi'daha doğurma" dedi. "tamam " dedim, halen kendisine verdiğim sözü tutuyorum. *

eşimle rutin kontroller için kadın doğuma gittik, yan odada bekliyoruz, doktor hanım hemşiresine seslendi " hastayı içeri alalım",,, "benim eşim hasta değil ki" dedim kadına, 5 dk sonra "doğru" diyebildi.

kalbim için gitmiştim, göğsüm açılmıştı, doktor bey amcaya "görmesinler, kapatayım biraz önümü" dediğimde "onlar da yok mu? rahat ol" demişti... gerçeği yüzüme şak diye vurdu ve bütün utancımı yenmeme sebep olan cümleyi kurdu. teşekkürler doktor amca.

kızıma hamile iken depresyona girdiğimi düşündüm.
ünlü bir psikiyatriste gittim.
adama dünyanın parasını bayıldım.
adam beni hipnoz etmeye kalktı ve bence edemedi.
ben hipnoz olmuş gibi onun talimatlarını yerine getirdim.
sonra uyanın dedi, yalandan uyandım.
o günden sonra pahalı psikiyatriste gitmeme kararı aldım.
bir de bir şeyim olmadığını anladım.
çok fazla kendimi dinlemişim, kendimi susturdum, geçti.
aslında her doktora gidişte aynı şey oluyor.
bir şeyler anlatıyorlar, ben bildiğimi okuyorum.
sonuç fena değilim.
(bkz: hastalık yoktur hasta vardır)

ben: şuram ağrıyor, ateşim var vb.
aile hekimi: benden ne istiyorsun?

doktoruma "gün içerisinde ansızın birden kaygı geliyor olm" dedikten sonra bana 2 kutu xanax yazmasıyla hayatımın tek aşkı xanax oldu. zaten üye ismim de ordan geliyor. yani doktora olm demesem bunlar olmazdı. iyi ki oldu.

ben :ağrı kesici de yazar mısınız?
aile hekimi :2 tane yazıyorum lazım olur.
ailemden çok anlıyor beni.

dr: röntgene bakarak temiz gözüküyor bir sorun yok .
ben: şurada küçük bir kist gözüküyor gibi.
dr: sen onu nereden biliyorsun?

ne zaman hasta olup aile hekimime gitsem ve hastalığımın belirtilerini anlatsam adam her seferinde aynı soruyu soruyor ve bende her seferinde aynı cevabı veriyorum.

hastalığın belirtilerini anlatıyorumdur;
-bekar mısın?
+grip olmamın bekar olmamla n'alakası var?

daha da ilginci aynı aile hekimine giden aile bireylerime de aynı soruyu soruyor.

kardeşim 39,5 derece ateşle havale geçiriyordur;
-whis hala bekar mı?

hocam o sizlere ömür...

müzmin romatizma hastası olduğum için ; sürekli ağrı kesici yazdırıyorum.

++ doktor bey, 5 kutu yazarmısın. sık sık gelmek zor oluyor.
-- sen niye tedavi olmuyorsun. ağrı kesicilerle idare ediyorsun. 2 kutu yazacağım.
++ doktor bey, 2 kutu hap, 15 gün sonra bitecek, tekrar yürütme beni.
-- hadi 3 kutu yazayım o zaman.

böyle pazarlıklarımız oluyor.

dr: ağrı nerede
me: doğuda
benden bu kadar.

aslında çok uzun bir hikaye ama başlığa uygun olması açısından kısaltıyorum :)

5-6 sene önce şekerim düştüğü için kafamı duvara çarpıp sırt üstü bayıldığım bir kaza geçirdim, sonrası ambulans, acil falan. birinci ilginç diyalog şudur: alnıma dikiş atılırken doktor gelip diken kişiye "beklediğimden iyi dikmişsin aferin" dedi, dikişin yüzümde olması dışında bir sorun yok :) doktorla göz göze geldim, güldü ve gitti.

acil maceram dikiş ile bitmedi, kafa travması riskine karşın tomografi çekinmem gerekiyordu ve bilin bakalım ne oldu? tomografi cihazı bozulmuş ve bunu baya boş yere bekledikten sonra öğrendim. artistlik yapacağım ya illa :) doktorla aramızda geçen diyalog şu oldu:

ben: benim bir şeyim yok tomografi çekinmeden çıkmak istiyorum, saatlerce tomografiyi bekleyemem..!
dr: tabii, kağıt imzalayıp çıkabilirsin.
ben: (kağıt imzalamak ne demek bir fikrim yok) tabii hemen imzalayabilirim, nereyi imzalıyorum?
dr: (kağıdı verir) "ölüm dahil tüm riskleri göze alıyorum" yazıp imzala.
ben: (doktora acıklı bir bakış attıktan ve o kadar artistlik yaptıktan sonra mecburen kağıdı imzaladım)
aslında evim buraya yakın, cihaz ne zaman düzelir, ben gelebilirim tomografi çekinmek için..
dr: kahkaha atar :d

kan değerlerime baktırmaya aile hekimine gitmiştim. bir önceki gün kan veriyorsun, sonraki gün sonuçlar çıkıyor, doktor değerlendiriyor. sonuçlar, artık e-nabız'dan doktorun ekranında göründüğü için tahlil sonuçlarını matbu halde vermiyorlarmış. neyse, sıram gelince doktorun odasına girdim, "sonuçlarım nasıl?" dedim. "şekerin çok yüksek, 230. şeker hastası mısın?" dedi. "hayır, benim şekerim hiç bu kadar yüksek olmazdı ama..." dedim. hemen "ailede şeker hastalığı var mı?" dedi. "babaannem şeker hastasıydı." dedim. "şimdi sen sonuçlarını sekreteryadan al, hemen dahiliyeye git, hemen git." dedi. tamam deyip hemen sonuçlarımın çıktısını aldım. bir yandan hızlı hızlı yürüyorum, bir yandan da glukoz (açlık kan şekeri) kısmına bakıyorum, "eee burada 98 yazıyor." dedim kendi kendime. o arada eczanenin yanına gelmişim, eczacı da tanıdık, ona "şeker, glukoz muydu?" gibisinden saçmasapan bir soru sordum. doktorun şekerimin 230 olduğunu söylediğini, beni dahiliyeye yolladığını falan anlattım. eczacı kız da baktı. "abla senin şekerin 98, normal bir değer bu, sen şeker hastası olamazsın, bir karışıklık oldu herhalde, doktoruna sor istersen." dedi. ben yine bir hışımla aile hekimine gittim, tabii aşırı sıra var ama sıradakilere durumumu izah ettim, doktora soru sormama müsaade ettiler sağ olsunlar. bir de sıranın en başında alt komşum varmış, doktorun odasına daldı hemen, ben de arkasından girip doktora elimdeki tahlil sonuçlarından şekerimin 98 olduğunu gösterdim. ekrana baktı, benimle aynı isimli birinin sonuçlarıyla karışıklık olmuş meğer ama kalbime iniyordu. neyse, bazı değerlerim düşük olduğu için "demir ilacı, b vitamini, d vitamini yazayım sana." dedi. komşum da "kapsül olanı yazsın komşum, damla olanı içmeyi unutuyoruz." dedi.* "valla komşum doğru söylüyorsun, ben de onu diyecektim ama şeker mevzusundan dolayı bende kafa kalmadı." dedim. doktor da gülümseyerek komşuma "abla ben kalkayım, buraya siz oturun." dedi.* doktorun önce hastasının sonuçlarını karıştırması, sonra bir başka hastasının ona hangi ilacı yazması gerektiğini söylemesi falan derken, o gün, doktor için karizmayı çizdirdiği anları yaşadığı bir gün olmuştur herhalde.*

pandeminin pik yaptığı, herkesin n95 maske ile dolaştığı dönemde 4 yaşındaki yusuf ali acil servise giriş yapar.

y.a. :ben hasta oldum doktor abla.
-öyle mi, neyin var ?
y.a. :-akşam hiç uyuyamadım, beni çok rahatsız etti, galiba benim boğazımda mikrop var.
-gel otur bir boğazına bakalım.
y.a. : iğne yapmayacaksın değil mi, iğne yapmak yok. iğne...

.. (hiç susmadığı dakikalar, etrafta toplanan insanlar)

- ben bu maskeden çok sıkıldım artık çıkarabilir miyim yusuf ali?
y.a. : hayır ! coronavirüs var, dışarıda, ben de burada fazla kalmamalıyım, bana da mikrop bulaşabilir. aşısı da var, doktorlar bir burdan bir burdan vuruyor hop geçiyor hastalık.
- sen gitmesen de biz beraber baksak çocuklara olur mu ?
y.a.: olur, burada uyurum ben. babam da şurada uyur ama annemi de arayalım. ama bana sandalye lazım. o da şurada var.

gel sen benim çocuğum ol teyzeliği downloading…. %45

eşim ilk kızıma hamileydi, rutin kontroller için doktora gittik, her zaman gittiğimiz doktorumuz izinliymiş başka bir doktor vardı, neyse bekleme salonunda bekledik, doktor geldi, hemşireye; "hastayı içeri alalım" dedi.
-hasta mı? eşim hasta değil ki, hamile...dedim.
doktor tam 1 dakika mavi ekran olup bana baktı..
-haklısınız...