dragon age 2

rol yapma oyunlarında diyalog seçeneğini seçtiğimizde biz o cümleyi kurmuşuz gibi sessizce bekleyip direkt karşımızdakinin sesini duymaya o kadar alışmıştım ki bu oyunda kendi karakterimizin de konuşması bana aşırı tatlı geldi. serinin ilk oyunundan çok daha sardı, karakterimizin bir background'ının olması normalde bana yeterince roleplay imkanı vermediğinden bunu sevmem ama bayağı konuşan, ailesi olan, geçmişi olan bir karakterle oynamak bile aşırı keyifli bu oyunda. ilk oyundaki olayların save dosyasını da alarak oradaki seçimlerimizin buradaki setting'i de etkiliyor olması da zamanına göre çok devrimci bir hareketmiş yani. şimdi bunu baldur's gate, witcher falan yok minsc aslında taşa döndü de ondan iki yüz küsür yıl yaşadı ikinci oyundan beri, yok sarevok aslında ölmüştü de aslında ölmemiş, yok geralt hafızasını yitirmiş falan diye yırtına yırtına yapıyor, bu direkt "ilk oyunu nasıl bitirdiysen getir save'ini oradaki düzeni algılarız" diye gelince aşırı sevdim.

hele geçişlerdeki konsept sanat harika ya, masal kitabı gibi.

henüz yeni başladık sayılır ama belli ki en sevilen oyunlardan biri olacak, bunca yıl bu seriyi nasıl oynamamışız, büyük kayıpmış. veilguard öncesi ilk üç oyunu tamamlayalım diye başladık ama bu sayede iyi bir yaz oluyor.