düğünün israf olması

yadsınamaz bir gerçektir. kredi falan çekenler var evlenmek için, sonra bir süre boyunca krediyi ödemek için çalışıp duruyorlar. bu insanlara ister istemez üzülüyorum. hayatlarını kurarken bile borçlanıyorlar. bunu yapmak yerine birikim yapıp, maddi gücünü toparladıktan sonra hayatını birleştireceğini insanı bulup evlenmesi daha makbuldür. fakat şartlar da malum olunca, çok da şey yapmamak lazım. cidden üzücü bir durum. sen git x bin lira kredi çek, ev düz. düğün için şatafat yap. sonra orada topladığın altın/paralarla borçlarının bir kısmını öde. döngüye bak be. keşke herkesin borçsuz evlenme imkanı olabilseydi ama düzen buna izin vermiyor.

pandemide evlenenler şanslı bir nikahla arada kaynıyorlar, millet düğün yapacak mısınız diye soramıyor haliyle.

tamamen katıldığım başlık, tamamen başkaları eğlensin diye boşa para saçmak.

düğün israf değildir bir imece örneğidir. çiftin yakınları çifti kutlar ve küçük hediyelerde bulunur. destek olmak için.
israf olan türk kızıdır. yok gelinliktir nişan,söz,kutlama,aileye hediye, tören balayı derken. yapılan yardımın çok üstünde maliyete sebebiyet verir.

herkes sıkı dursun , çok fena fikrim geldi.

düğünleri 2 yıl sonra yapsak ya ? mesela kişiler evlendi diyelim , iki yılı geçiren insanlara düğün yapalım. hem kutlama babında olur , hemde kendi çocukları da katılır düğüne.*

bence de israftır.

günümüzde düğünler israf değil, lüks olmuştur.

bir çok erkek düğünün gereksiz olduğunu söyler. gerekçe olarak da ekonomik durumu bahane eder. haklılar da. şu zamanda düğün yapmak herkesin yapabileceği bir şey değil.

toplumumuzda evlenen çiftlerin düğün yapması köklü bir gelenek​ olduğu için insanlar imkanı olmasa da düğün yapmak zorunda kalıyor. bu yüzden evlenen insanların ekonomik durumu zayıflıyor. bu durumu düzeltmek bazen yıllarca sürüyor.

ben eminim ki düğün yapmayı israf bulan kişiler, özel bir nedeni yoksa yeterli ekonomik güce sahip olsalar düğün yapmaktan çekinmezler. ama gel gör ki durumlar ortada. sıkıntıya girmemek için gereksiz harcama yapmamak gerekiyor. bu yüzden evlenmek isteyen bireyler evliliğin eğlence kısmı olan düğünden vazgeçiyor.

sadece düğün değil yapılan onlarca alışveriş de saçma ve israftan başka bir şey değil. neymiş efendim damat bohçası, gelin bohçası. içinde şunlar şunlar olmalı. eğer olmazsa gülerler(!) şu kadar patik koyulur, kızımız kapalı değil ama şu kadar da yazma koymak zorundayız adettendir yoksa karşı taraf "bunlar kızlarına hiçbir şey yapmamış der"(!) yemek takımları en az iki tane olmalı biri misafirler için biri günlük. banyo lifi mi? tabii ki orduya yetecek kadar yapacağız. ömründe toplasan 5 tanesini belki kullanmayacak ama olmak zorunda. isteme, söz, nişan, düğün hatta düğün öncesi partisi hepsi ayrı ayrı en güzelinden yapılmalı. şu kadar altın olmadan o gelinliği giymem. yoksa gelinine kıymet vermiyorlar hiç altın da almamışlar derler (!) düğün en şatafatlısından olmalı. e ama ben dans etmeyi oynamayı sevmiyorum düğün yapmasam olmaz mı? olur mu hiç öyle şey "dul mu bu kız, bir sorunu mu var sessiz sedasız evlendirdiler "derler (!)

sonuç olarak bunların hepsi gereksiz ananelerimiz ve insanımız bu durumu o kadar kanıksamış ki hiç sorgulamıyor. acaba buna gerek var mı gerçekten diye sormuyor. düğün dediğimiz şey gelinlik ve damatlık da giyerim ben diyen kişi için çok da masraflı değil biz zorlaştırıyoruz. ha bir de gelinlik damatlığa ne gerek var ben başka bir şey giyeceğim elbise neyime yetmiyor diyen için de minimum masrafa iniyor. bazı şeyleri minimalize etmeyi öğrenmemiz gerekiyor fakat her şeyden önce sırtımıza yüklenen geleneklerimizi taşıyan şu küfeden kurtulmamız lazım..
ha bir de kim ne demiş/diyecekmiş çok da takmamak gerek. "insanlar için gözünü feda etsen zaten kördü derler" memnun etmek imkansız..

burada 'avamlık' 'hayatta müsade etmem' gibi rüzgar yapan yazarların yüzde 99.9'unun bu işe bulaşacaklarına kalıbımı basarım.

birey olduklarını falan düşünüyorlar. 18'inden sonra hayatımla ilgili kararları da hükümleri de ben veririm demeye vardırıyorlar işi ama bunlar beyhude rüzgarlar.

özellikle erkekler bu konuda çok çaresiz, partneriniz isterse dünyanın en açık fikirli en süper insanı olsun, çok hoş da memeleri olsun hadi gönlünüz de olsun diyelinm.. ailesi mevzuatı uygulamak istiyor ve diretiyorsa, eşiniz için geriye iki seçenek kalıyor.

ya kocasını tercih edip tüm sülaleyle arası bozulacak ya ailemle aramı bozamam diyerek affet beni diye zırlayacak buğulu gözleriyle.

iki olasılıkta da direkt düğün. ben bireyim falan yemezler. ayıq olun.

bu işler için anne ile babayı boğmak gerekiyor ki kafa rahat olsun. o kısmı da kriminal bir hadise olacağı için önermiyorum.

teyzeler göbek atıp beni eleştirsin diye o kadar para dökmenin gereksiz olduğunu düşünüyorum

ingiltere'de bir düğün sonrasına denk gelmiştim. gelin elbisesinin tac kısmını çıkartmış şekilde kocasıyla birlikte restorana geldi. içeride on iki, on üç kişilik bir grup onları bekliyordu. herkesle el sıkışıp masaya geçtiler. garson servis yaptı. şampanya açıldı. restoranın fiyatı için konuşursak bol bira, biftek, patates vesaire ben 20 pound ödedim. herkes de ona göre ödedi. biz kalktık. içeride mutfak tarafında pasta duruyordu. tahminim 500 pound civarında masrafları oldu ki o dönemde asgari ücret 650 pound civarındaydı.
burada da bir kadın arkadaşım evlendi. törene 15 civarında çift davet edilmişti. kadıköy evlendirme dairesinde nikah yapıldı. ardından kocasıyla birlikte sadece 10 kişi bağdat caddesinin üst tarafında bir restorana gittik. herkes kendi yediğini ödedi. yemekten sonra balayına gitmek üzere havaalanına gittiler.
düğün dernek dediğin böyle olmalı. gerisi hem israf hem çok ilkel. elalemi eğlendirmek.

çok gereksiz gördüğüm bi durum. ama yapana da neden yaptın denmez ? bize ne. sana bana israf gelen belki ona gelmiyo. belki o insanın hayattaki tek başarısı , nikah masasına oturtacak birini bulmasıdır. ee bu tek başarı için de o kadar kutlama yapması normaldir. bazıları da gelenek der devam ettirir. kime ne ? eğer evlenen taraflardan biri siz değilseniz bu durum sizi hiç alakadar etmez.

neyi ne kadar yaptığına bağlı olarak her şey israf olabilir. günümüzde bu düğün dernek meselesi lüksün sınırı yok sözünü kanıtlamak istercesine yapılıyor gerçekten israf.

eskiden düğün dediğimiz şey bugünkü kadar abartılı değildi *. takılan takılardan, paralardan düğün salonu gibi büyük şeylerin parası çıkardı, hatta genç çifte katkısı bile olurdu. şimdi düğün salonları elli binlerden altmış binlerden bahsediyor, katılanlar da önceden onlara altın götürülmüşse bile altın getiremiyor. böylece düğün yeni evlileri sadece eksiye götürüyor.

ben kutlama, düğün severim imkan varsa yapılır sevinirim ama yoksa da yapacak bir şey yok. bu devirde çok da lazım değil.

bu sözü bir kızın yüzüne söylersen gözünde en nefret ettiği kişi olursun. evet.

sırf diğer insanlar görsün diye yapılan gösteriş. belki güzel ve eğlenceli olabilir ama para kaybı. bunun için kredi çekip, borçlananlar var.