dünya hayatının sevişmemek için çok kısa olması

ya düşünsenize sınırlı yıllarınız var, hatta ne zaman yitip gideceği belli değil bedenlerin. durum böyleyken sevişmeme bahanesi neden hacılar sorarım.

bir hayatına dışardan bakmalı insan önce. aynı rutinler, aynı günler.. aşırı sıkıcı. bu ızdırap ne zaman bitecek belli değilken bu kaçmalar neden..

adrenalin, serotonin neden pompalanmıyor bedenlere, nelerden feragat ediliyor, bu beden seninken neden kullanılmıyor.. irrite edici bir durum. bedenini besleyeceksin ki bir anlamı olsun şu kısa yaşamın.

mısır mitolojisinde bile, öldüğünde iki meleğin nil kıyısında sana hayatına ne kadar değer kattığının sorulacağı söyleniyor. çok kattıysan doğuya(cennete, good place'e), az kattıysan batıya (cehenneme, bad place'e) gidileceği söyleniyor. hal böyleyken neden duruluyor..

çok ivedi bir şekilde hayatımıza ve bedenimize değer katıp artık çalışmayan, yosun bağlamış kaslarımızı çalıştırmak gerekiyor.. değer katmak gerekiyor bedenlere. kimyasal hormonlarla beslemek gerekiyor.. bu kadar basit bir olay.

iyi hissediyor insan ya, insan olduğunu hatırlıyor hep.. nedir bu kaçışlar, ahlak terimleri.. bırakın lütfen, yanın yandırın.

ne yapayım herkese vere vere mi gezeyim? ay özel olsun istiyorum...

yorucu ya. ben uğraşamıyorum.
dünya ölmek için de çok kısa.

ölümü yaşayınca, sevişmek komik kalıyor artık. tamam sevişiriz canın sağolsun.
önemli olan bu yüksek libidoyu baskılamak.
kimseyle uğraşılmıyor.

seninle mi uğraşicam...
hüzün daha güzel.