dünyanın en büyük sorununun nüfus fazlası olması

dünyanın kısıtlı imkanları, sayısı her geçen gün bakteriler misali katlanarak artan insanoğluna artık yetmiyor.
benim çocukluğumdaki dünya bugünün dünyasından kat ve kat huzurlu, güvenli ve sakindi. o eski dünyada boş sokaklar vardı. o eski dünyada kalabalığı sadece stadyumlarda, bayramlarda ve haftasonu çarsılarda görebilirdiniz. şimdi haftaiçi sabah 8'de bile her yer kalabalık. sakinlik, sessizlik kavramları artık yok oldu. huzur denilen şey bitti tükendi.
bu dünya ve gelecekteki dünya her yönüyle kıtlığın, huzursuzluğun, yokluğun ve insan yığınlarının yarattığı iğrenç bir dünya maalesef... bütün bunların sorumlusu da gezegenin artan insan nüfusunun ihtiyaçlarına hiçbir şekilde yetmemesi!
önemli not: komünistlerin tek bildiği yemek içmek! ulan hadi yemeği içmeyi yapay gıdalarla hallettin diyelim gelecekte. ama güvenlik ne olacak? barınma ne olacak? nüfus yüzünden kolayca yayılan bulaşıcı hastalıklar ne olacak? insan nüfusu yüzünden yok olan ormanlar, hayvanlar ne olacak? komünistlerin tek derdi yiyip içip s.çmak. hakça bölüşme ütopyanıza attırayım ben sizin! yok öyle ıslak pembe rüyalar! dünya sandığınız gibi bir yer değil!

arınma gecesi filmini izleyenler bilir ki zenginlerin elindeki servet bütün dünyaya misliyle yetecek kadar çoktur.

sorun nüfus da olabilir belki ama asıl soru şu; bir amerikalı mı doymuyor yoksa afrikalı mı?

malthusçuluk ölmedi mi yaw? *

(bkz: malthus abi tam ölmüş mü)



edit:
#2765859

(bkz: norman borlaug)

malthus öleli 200 ve fikirlerinin marks tarafından çürütülmesi de 150 yıla yanaşıyor. ama yine de siz bilirsiniz.
az biraz matematik bilen birisi dünya üzerindeki sorunun bazı kişilerin ve bazı ülkelerin doymak bilmeyen iştahları olduğunu görebilir. bu doymak bilmeyen iştaha kapitalizm diyoruz.
dünyanın sorunu kapitalizm ve kapitalistlerdir. nüfus fazlalığı değil.

bana sorarsanız türkiye'nin çekirdek nüfusunun mutlaka artması gerekir ancak çin ve hindistan gibi her biri birer buçuk milyarlık iki ülkenin dünyanın neredeyse üçte biri kadar insan popülasyonuna sahip olması sıkıntılıdır, nüfus olası bir ulusal tehditte caydırıcı unsurdur üretimde ve özellikle genç nüfusa sahip olma konusunda avantajdır şu an türkiye'nin nüfusu artış hızı binde 2'nin altına düşmüş gözüküyor bunun muhakkak artması gerekiyor atatürk nüfusun önemli bir öğe olduğunu yıllar önce tespit etmiş ve ülke nüfusunun artması için 4 5 hatta 6 çocuk sahibi olmayı teşvik etmiştir bu kurala uymamız geleceğimiz açısından çok önemlidir japonya gibi nüfusu fazla gibi gözüken ülkelerde aslında insanların çok uzun yaşamasından ötürü yaşlı ve yaşlanan bir nüfus vardır bu tip devletlerin gelecekte beka sorunları ortaya çıkacaktır özetle dünya devletleri eğer yapabiliyorlarsa çin'in ve hindistan'ın ve kontrolsüz nüfus artışı nedeniyle dünyadaki sınırlı yiyecek ve içecek kaynaklarını tüketme potansiyeline sahip birer buçuk milyar nüfuslu ülkelere nüfus planlaması konusuna önem vermeleri konusunda baskı yapmaları gerekir benim 80 milyonluk ülkem değil

`kaynaklar yeter` diyenler sadece yemek ve su hesaplıyor.

dünya büyük ama yaşanabilir alan çok kısıtlı. mesela kanada 10 milyon kilometrekarelik gelişmiş ülkedir. baksan doldur gitsin dersin. ama bütün nüfus amerika sınırının dibindeki 100 km'lik bantta yaşar. hatta ortalarda o bile incelir. çünkü yukarısı yerleşime uygun değil.

insanlara istediğin kadar yemek ve su ver. (su da kirli ama hadi onu geç) sıkış tepiş tepeledikten sonra ne salgının ne toplumsal deliliğin önünü alabilirsin. ülkedeki plajları düşünün. toplasan 40 tane mi ne. kaynağı 10 katına çıkarsan bile bunu artıramazsın. millet kümeste tavuk gibi dibi dibine küfrederek yaşar, bunun da bedeli olur.

insana baraj, hastane, okul, yol, dükkan, ticari bölge, bunları besleyecek fabrika, enerji santrali, tarım alanı lazım. yüksek nüfusu tıkıştırmadan bunları kontrol edemezsin.

optimum nüfusu geçeli çok oldu. doğaya yer kalmadı. tüm dertler de bundan.

şunu da bonus bırakayım. evi geçtim sokakta yatacak yer kalmayacak 20 seneye:

çocuklarımıza bırakacak hayalleriniz olsun bari, bu ne lan!

nüfus konusunda (bkz: norman borlaug)'a ilaveten son bir (bkz: fritz haber) ve (bkz: carl bosch) örneği vereceğim ve toparlayacağım;

bu abiler, malthus'ten 100 sene sonra, artan nüfus ve tarım ihtiyacı nedeniyle ortaya çıkan gübre krizine * 1915'te havadan sentetik gübre üreten icadları * ile çözüm bulmuşlardır.

bunlar gibi bir çok örnek vermeye devam edip, malthusçu karamsarları üzmeye devam edebilirim ama özetle demek istediğim, insanoğlunun her türlü kaynak ihtiyacını çözebilecek kapasite ve kudrette olduğu, iyimserliğe, umuda ve barışa daha çok yer açmamız gerektiği.

diğer yandan ornitorenk'e katıldığım bir nokta var o da şu; 60'lar sonra üretilen her şeyin, hayallerimiz ile birlikte, fason, sanayi tipi olduğu hissi. günümüzün hız ve haz çağında, mimarinden tutun da felsefesi, sanatına kadar ruhuna şeytan kaçmış gibi. burda bile layklarımızla inşa ettiğimiz personalar ile dolaşıyoruz. acayip zamanlardan geçiyoruz. sabah en kaliteli marketten aldığım, yenizelanda'dan gemiyle gelen koyundan yapılmış, lüx salam bile kendimi matrix'teki cypher gibi link sorgulatıyor bazen. insan bir çok şeyin olduğu gibi kendi anlamını da yitirdi. sezai karakoç kızacak ama sosyalleşilen balkonlarımız bile yok artık. yalıtılmış havuzlu siteler içine balkonsuz evlere hapsettiğimiz hayallerimizle şuursuz npc'ler gibi dolaşıyoruz ortalıkta. batılılaşmanın olağanüstü nimetlerinden görmezden gelecek değilim ama benim açımdan durum budur ve yukarıdaki npc'lerden de bir farkım yoktur! *

hal böyleyken ben, insanın fırlatıldığı ve bu yukarıdaki kaosun içinde sürüklendiği dünyada düzen ve anlam arayışının tepeden inmeci metodlar ile çözüleceğine de inanmıyorum. solcular ve hutteritler kusura bakmasın! *

ben insanoğluna, hayat koşusunda geldiği nokta itibari baktığımda muazzam ve baş döndürücü bir hikaye görüyorum. * var olana ve de kaosa ise yaşanması gereken süreçler gözüyle bakıyor, her birimizin tek tek ve en sonunda bir bütün olarak, çevresi ve tüm canlılar ile barış içinde bir dünya hayal etmeyi bırakmamız gerektiğine inanıyorum * ve bu konuda yalnız olmadığımı da biliyorum;



guano: deniz kuşu dışkısı