e harfini kullanmadan entry girmek

hayatımızda o harf olmasaydı; kim bilir, bizi şahsi koşullara boğan, kibrin ardında harmanlayan, insanlardan uzaklaştıran, tüm varlıkların üst kutuplarındaymışçasına aklımızı başımızdan alan o kirli duygular da olmazdı. o harf olmasaydı, şu anda burada olamayabilir, hiçlik, yitik, viran bir durumda kalabilir, asla yaşanmamış, asla doğmamış da olabilirdik. bütün suçu basit bir harfin omuzlarında aramak doğru olmayabilir ancak sorunun karmaşıklığı bizi buna itiyor. karmaşık sorunlar daima basit bir çözümü arıyor. biliyorum, sorunlardan, basit bir harfin varlığından utanarak kaçamayız. biliyorum, zamanın başlangıcından bu yana uzanan tüm vurdumduymazlık, yalnız bir harfin suçu olamaz. inanmak istiyorum... ancak dünya çok daha akılcı, yaşanılası, insanların tanrıyı aramadıkları, ona kavuşmak için çırpınmadıkları bir ortama dönüşmüyor. susmak, iyi olan hiç bir sonucu doğurmuyor. konuşmaksa aynı sorunların onlarca farklı sıfatlarından yalnızca tanınmayanları tanımayı sağlıyor. biliyorum. zaman bizi tıpkı bizim atalarımızı savuşturduğu gibi savuşturacak... ahir, hiç var olmayacak. buraya kadar yaşamışlar, şimdi yoklar. bundan sonra yaşayanlar da, daha sonraki kuşaklar için asla var olmamış gibi tarihin tozlu sayfalarına karışacaklar ya da o sayfalara yazılma onuruna asla sahip olamayacaklar. hayatımı, küçük parçalarına böldüğüm anlar, bir başka karın tokluğuna çalışan, yok olmamak için var olmaya çabalayan anılar buluyorum... avuçlarımdan bunca zaman akansa; başlarda sabırsız, şimdi bakarsan utanç ya da pişmanlık dolu o anlar... tüm sorumlusu yalnızca bir harf olamaz. yazıktır insana ki, o harfi kullanmadan, o harfin bizim sırtımıza bıraktığı ağır sorumluluklardan konuşamamak. sanki konuşulan sözcük o'na sahip olduğunda, o da biraz bizim iç dünyamıza işliyor. sanki minik ama kirli fikirli adamları, dilimiz yoluyla içimizi tutsaklaştırıyor.