ebeveynin kendi yapamadığını gelinden beklemesi

evet toplumumuzda olan bir durum. mesela benim hanım kardeşimi evlendireceğiz gelin sayesinde belki evlenince düzelir toparlar demişti. lan iyi de hadi gelin kardeşinden beter çıkarsa, hadi toparlayamaz da gelini de dağıtırsa ne halt yiyeceksiniz demiştim. ve evet gelin kayının bir kaç level üstü çıktı. hatta usta dese yeridir. şu an hanımla kayın uzun süredir konuşmuyorlar ve gelinin lüks merakı ile zaten para tutmayı bilmeyen kayının evi elden gitmek üzere.

neyse ebeveynlerin böyle bir beklentisi var. evlenince gelinin oğullarını adam edeceği beklentisi. lan zaten bunca yıllık hayat tecrübenle yapamamışsın bunu. ne yani daha hayatı yeni tanıyan genç bir kız mı başaracak bunu. e tabi çoğunlukla istenilen sonuç elde edilemiyor ve adam olmayan çocuklarını yine gözleri görmüyor ve kusuru gelinde arayıp bu gelinden bir halt olmaz deniyor. ama sorunun sebebi de bu zaten. her durumda kendi çocuğunu suçsuz görmek yol açıyor buna. bir sorumluluk ver, bi ez, biraz sıkıntı çeksin.

neyse lafı uzatmim. bir kadıköy feminist olarak kınıyorum o ebeveynleri.

hanımlar bu yüzden napıyoruz, eğitilmemiş bireylerle değil; kendini eğitmiş bireylerle evleniyoruz. çocuk bakıcısı değiliz sonuçta. annesinin önünden tabağını kaldırmayı bile öğretemediği adamları da eleyelim bir zahmet.

olayın bir boyutudur. bunun bir de gelin boyutu var elbet. kızların efendi erkek yerine kaba erkek tercihi sevdası malumunuz. ben bu kütüğü alayım, evlenince adam ederim düsturuyla marangozluğa soyunan hayli hanım ablamız var. valla bir yerde olay tencere kapak oluyor biliyor musun? genelde herkes layığını buluyor.

keşke önceliğimiz iyi insan olmak olsa, ebeveynlerin önceliği de iyi insan yetiştirmek olsa. veletlerinizi şımartıp şımartıp salıyorsunuz sokağa. sonra herkesten aynı ilgiyi bekliyorlar. ne demiş sezenciğim: "hani satın alınan sevgiye alıştırılmış bir çocuğun her oyuncağa çabucak doyumu."

ben de yoluma giderim, bana ne!