eleştirmekten korka korka vurdumduymaz bir insana dönüşmek

içinde bulunduğumuz şu zamanda, ülkede ve düzende hemen her şeyi eleştirmek geliyor içimden ama iyice korkar oldum. içimde sürekli bir isyan, sürekli bir ateş ve sürekli bir eleştiri yapma isteğinin getirdiği bir bombardıman var. ancak artık o kadar çekiniyorum ki bir şeyleri eleştirmekten ya da bir şeyler hakkında yorum yapmaktan o kadar kaçınır oldum ki, yakın çevremdeki insanlarla bile tüm hislerimi ve düşüncelerimi açık açık paylaşamaz oldum, iyice paranoyak moda girdim. ne söylesek gg ne söylesek suç ne desek hep bir tehdit ve baskı. nasıl kurtulacağım bu duygudurum sıkıntısından bilemiyorum. artık gittikçe vurdumduymaz bir hale büründüm. içimde fırtınalar kopuyor, ortalık mahşer yeri ama ses çıkartamıyorum. sanki sesimi çıkarsam saniyesinde tepeme binecekler gibi hissediyorum. vurdumduymaz bir insan hiçbir zaman olamadım ama bu gidişle ağzımı açmadan, hiçbir şeyi eleştiremeden yaşamaya devam edersem hayatımın ilerleyen zamanlarında vurdumduymazlık beni esir alacak.

siyasi bağlamda, göt korkusu denir buna.

insanlar çok güzel muhalefet eleştiriyor, haber kanallarını suçlu buluyor, köşe yazarlarını kışkırtıcı görüyor, muhalefet liderlerini hain ilan ediyor.

ama asıl mevcut durumun bizatihi suçlusu olan recep tayyip erdoğan'a gelince, ne kimse ağzını açıyor, ne laf ettiriyor.

muhalif gibi görünenlerde de çoktur bu tavır, ağzında lafı geveleyip durur, aman tekerime çomak girmesin dürtüsü, yav benim de babamın oğlu değil sonuçta, adam da yani şimdi... filan diye dansöz gibi girer lafa.

iğrenirim böylesinden.