sakin ve sessiz biriyken agresif insana dönüşmek

yaşamadığın acılarla karşılaştığındaki değişim.

bu bana biraz abartı gibi geldi. hep hayal ederim bu animelerdeki patlayıcı ve saklı gücün ortaya çıktığı anı yaşamayı ancak o sessiz ve sakin tip genelde değişmez değiştiğini sanar.

insanoğlu değişir azizim, yargılamayın.

sabır taşının çatlaması olayıdır.

(bkz: beni siz delirttiniz)

e bu kadar da damarına basılmamalı insanın bi noktada değişir herşey.

başına gelmeyenin anlayamacağı durum. özellikle sabırlı bir insansanız ve nasılsa çekiyor, susuyor, hazmediyor diye sinir uçlarınıza dokunup dokunup sizi tahrik ediyorsa ve bu defalarca yıllarca sürdüyse artık ne sabrınız kalır, ne sessziliğiniz ne sükunetiniz. olaylar bitse ortalık durulsa bile en ufak bir gerginlikte sesiniz yükselir, patlar kendinize engel olamazsınız. tedavi olsanız da pek işe yarayacağını sanmıyorum zira ilaçları kullanırken tamam, sonrası yine aynı. çünkü ayarlarınızı bozdular. fabrika ayarlarına dönmek için ölüp tekrar dirilmek gerekir bence.

valla bende tam tersi oldu.bağırmak ses tellerinizi yormaktan başka bir işe yaramıyor.ben de sustum.s*ktiredin insanları oturun bir çay için boşverin.

oluyor oluyor, bu da oluyor.
"benden bir uyumsuz yaratmayı nasıl başardınız." diyor yavuz çetin.

benim nickaltım açılmış, dokuz da tanım girilmiş.

8-10 sene önceye kadar gayet eğlenceli, dünya s****me, minare g**** me takılan biriyken, üst üste yapılan haksızlıklar, alakasız terslenmeler filan derken tam anlamıyla vietnam'dan gelen amerikan askerlerine dönüştüm.

acıma duygum ortadan kalktı. ast üst eyvallah etmemeye başladım.
ilginç olan böyle olunca daha da kıymet gördüm.

psikopat kavramının sözlük anlamı olan insanların beklenti seviyesini karşılamak için zihin çarklarının vidalarını gevşetme hareketi.

öfkeli ve tartışmaya açık bir mizaca sahip olmakla birlikte saygı duyma/saygı görme anlayışımla paralel şekillenen insan ilişkilerimde olabildiğince kendimi baskılayan yapıma karşın gördüğüm muameleye dönüp baktığımda beni sizler delirttiniz ancak değer miydi diye hepsiyle hesaplaşma isteğime mani olmaya çalışıyorum sadece.

yalnızca bulundukları konumdan ötürü bile saygı görebilecek bir insanın kendini bu denli alçaltması ve bunu yaparken de kendinden güçsüz olanın üzerinden ego tatmini yapması konulu dramayı kabullenmek zorunda bırakan öğrenilmiş çaresizliğimizde boğulalım isteniyor da kestirip atılabileceklerini hesaba katmıyorlar. tuhaf.

mevzu yüzükte değil anlamıyor musun mevzu efendilikte.

bebek bakarken olan şey :p

(bkz: dr. jekyll ile bay hyde)

tahammül sınırının zorlandığı, nihayetinde gözünün hiçbir şeyi görmeyip kaybedecek bir şeyin kalmadığı an oluşan durumdur.

yaş aldıkça insanlarda ya bu oluyor ya da tam tersi. sanırım ikisinde de demek ki böyle olunca olmuyormuş gibi bir aydınlanma yaşanıyor.

(bkz: hayatımın özeti)

artık sabır taşı çatlamış insanların yaptığı eylemdir. iyi de yapıyoruz,sabır mabır kalmadı.

yanıma sinirli, stres dolu bir insan geldiğinde neden şimdi bu kadar güzel bir günde bu sinirli ki diye düşünüp agresifleşirim. sadece kendi gününüzü değil başkalarının gününü de mahvediyorsunuz. hak etmeyen insanlara karşı sinirinizi yansıtmayın, yakışmıyor. bu, kendinize hakim olamadığınızı ve aciz olduğunuzu gösteriyor.

toksik ilişkinin bana bıraktığı miras.

artık bazı şeylere tahammül edemiyoruz demek ki.

melek gibi bir insan olduğumdan mütevellit, size karşı agresif bir tavır sergiliyorsam bir dönüp kendinize bakın efendim derim.