empyrium

almanya ruhsatlı senfoni,folk ve doom metal grubudur.
where at night the wood grouse plays şarkılarını ne zaman dinlesem karanlık bir ormanda yapayalnız çıplak ayakla gezmiş gibi oluyorum kendi içime kapanıp bir yol arayışı içine giriyorum.
mevsimsel olabilir melankoli.

ode to melancholy şarkısı doom metal türünün başyapıtıdır.

çoğu doom metal grubu gibi kariyerinin sonlarında folk ezgiler ile müziğini yumuşatmış ancak kaliteden ödün vermemiştir.

yillar olmustu dinlemeyeli, basligi gormemle actim hemen. beni lise yillarima goturdu

empyrium
and again the moon is on the wave, gliding gently into me
on silent wings the night comes from there, as my heart longs to thee...
ın the drunk'ness of solitude
ı fear no more the solemn realms of death
no single sigh from my lips as ı drink the wine of bitterness
my heart is aching nevermore for ı know that all may end
just ı and the poetry of the night, now forever one...

tüm şarkılarına hayran olduğum (özellikle mourners şarkısı için listemdeki şarkıların yarısından vazgeçerim) ve bu grubu dinlemediğim yılların ne kadar gereksiz olduğunu düşündüğüm bir gruptur.

köşe bucak aranan şarkısı (bkz: the ensemble of silence) olan müzik grubu. sık dinlemek için değil ama dönemsel olarak farklı bir tat almak için alternatif bir grup olarak değerlendirebiliriz. insan bazen kendi varlığından bile sıkılıyor haliyle müzik olarak da sıkılıyor. zaten yeni bir oluşum bulmak çok zor. ne varsa (bkz: milenyum) öncesi gruplarda var. sonrasında tarz diye bir şey kalmadı diyebilirim. herkes ve her şey iç içe girdi. keskin çizgileri olan insanlar ise eski albümleri çevirip çevirip dinliyor benim gibi. tanıyorum oğlum sizi, fear of the dark dinliyorsunuz işte en az 20 senedir. neyse tanımın suyu çıkmadan bu grup için iyi bir şey söyleyeyim doom metal dense de bildigin folk müzik yapıyorlar. yan flüt sever metalciler eklesin listesine. (bkz: öpaj)

çam ağacı kokar parçaları.

tam uyumak üzereyken perdenin bir santimlik aralığından gözüme çarpan ayın aklıma şu dizeleri getirdiği eşsiz grup:
o gothic moon thy shine encharmest me tonight
bereavest me of sleep, makest me wander under thy light
thou letst abloom my heart until the very last of thy ray
shine, bereaver of sleep, ere black clouds hide thee away
(bkz: lover's grief)

dinlerken ruhumun derinliklerine öküz gibi oturan bir doom metal grubu.
enstrümantal kısımları ise o öküzün besini gibi bir şey.
yine de mükemmel bir içe öküz oturtma yöntemi.

bu yıl eylül ayında türkiye'ye geliyorlarmış bu arada. konserde kendimden geçip zirveye ulaşma noktasına çıkabilmek için farklı bir deneyim olabilir benim için.
öküz olarak çıkabilirim o konserden.
tabii gidebilirsem.

14 dakikalık fevkalade ötesi eserini de bırakayım..


dayanamayıp birkaç tane daha bırakabilirim..

benim için en önemli şarkısı lover's grief olan doom metal devi. çok köklüdür. insanların beğenisine göre şekil almayan hep özünü koruyan bir yapısı olduğu için ayrıca takdirimi kazanmışlardır. kendilerini " abi 2 senede bir albüm şart" gibi bir salaklık içine sokmuyorlar. her şey tam olunca albüm yapıyorlar.

lover's grief'i suraya bırakayım.
buradan