en kötü terk ediliş şekli

ben başlıyorum.
ölerek.

haber vermeden.hele ki askerdeyseniz cok sağlam koyar.bir bakmissiniz aylarca ayni yerdesiniz,çıkmaniz imkansiz ve terkedilmissiniz.askerde basima geldi ordan biliyorum.

bundan seneler seneler önce lisedeyken bi sevgilim vardı. acayip toksik bi ilişkimiz vardı. bi şekilde dayanamıyor ayrılığa ve barışıyorduk her seferinde. bir gün okul çıkışı evinin oralarda görebilmek için bekledim yine. aradım, mesajlar attım en azından bi balkona çıkması için ama ulaşamadım bi türlü. tam umudumu kesmiş yurda giderken karşıdan geldiğini farkettim. yaz kış saati uygulamasının olduğu zamanlar, hava karanlık ve sokak lambası yok o civarda ama ben tanıdım silüetinden onu. tam yanına gelince o da tanıdı beni, nasılsın ne yapıyorsun diye sormama fırsat vermeden elini cebine atıp "aç avucunu" dedi. yaklaşık bir ay önce doğum gününde ona aldığım kolyeyi avucuma tutuşturdu ve uzaklaşıp gitti evine. karanlık bi ara sokakta elimde sevgilime aldığım kolye öylece kalakaldım. aklıma o zaman gelmedi tabi benimle buluşmak için evden çıkamayan kızın o saatte karanlık bi sokakta ne işi olduğu. sorgulayacağım şeylerin belki de en sonuncusuydu o an için bu durum.

ertesi gün benim doğum günümde bana aldığı bilekliği taşa sarıp camına fırlattım ben de. tabi ailesine söyleyemiyor eski sevgilim kırdı camımızı diye öyle korktuğuyla kaldı. ne zaman beni görse yolunu değiştirdi, asla karşıma çıkamadı.

lise bitip üniversiteye başladığımda yine haberleştik, konuşmaya başladık. inanır mısınız beni 7 saatlik yoldan ayağına getirtti. ne için? bizden olmaz demek için. aklıma geldikçe sinirleniyorum ya ben neden bu kıza karşı bu kadar maldım diye.

terk edilişlerin hepsi kötü ve yakıcıdır kanımca. diyelim sizinkinden de kötü olanını öğrenseniz ne geçecek elinize.. beyhude bir merak gibi..

nedensiz ve sessizce.

sebepsiz ayrılık olmaz sevgilim" diyor müslüm gürses. siz ne diyorsunuz bilemem.