1.
sıf. (püf “esinti; hafiflik” > püf+ten ve anlamı güçlendiren tekrar kelimesi enti ile) sağlam bir temele dayanmayan, üzerinde işlenmeden, üstünkörü hazırlanmış olan, derme çatma, basit ve değersiz.
türkçede yaygın olarak kullanılan "eften püften" kelimesinin aslıdır. zaman içinde halk dilinde değişime uğramıştır.
türkçede yaygın olarak kullanılan "eften püften" kelimesinin aslıdır. zaman içinde halk dilinde değişime uğramıştır.
devamını gör...
2.
basit, değersiz ve üstünkörü anlamında kullanılır. eften püften şeklinde kullanımı galatımeşhur olarak yerleşmiştir.
devamını gör...