erkeklerin yaşadığı toplumsal baskılar

normal sözlük erkek yazarların yaşadığı, hissettiği toplumsal baskıları anlatabilecekleri başlık.

herhalde ki yaşadığımız en büyük baskı dik dur, üzüntü ve zayıflık belirtisi gösterme, ağlama, erkek ol vs. şeklinde işittiğimiz laflardır.

ancak bizler de duygusuz değiliz sevgili kadın arkadaşlar. içimizde ne fırtınalar kopuyor siz bilmezsiniz; içimize attığımız dertlerin, kendi başımıza iken yaşadığımız duygusallığın haddi hesabı yok. bizim de çöktüğümüz, dayanamadığımız, "yardım edin" diye bağırmak istediğimiz zamanlar olmuyor değil...

bir kadın olarak gözlemim en büyük baskı sert erkek rolünü oynamaları. bunu isteyen kadınlar bile var. bırakın ya, belki bu adamlar dediğim dedik olsun istemiyor, belki kaşları çatık değil etrafa gülücükler dağıtarak gezmek istiyor. yok erkek oturaklı olacakmış, yok bakışları sert ve cool olacak, yok efendim erkek baskın olacak sözünü dinletecek, yok çene kemikleri belirgin olacak. üstüne hardal da atalım mı? yeter, erkeklere özgürlük.

hiç bi baskıyı çüklemem iplemem sallamam.

her soruna karşı dayanıklı olmanın beklenmesi.
bizim de etten kemikten yaratıldığımızın, içimizde bir ruh olduğunun kimse farkında değil.
bazı terazilere bazı fazla ağırlıklar yüklememek lazım.

"erkek adamsın lan kendine gel "

ataerkilliğin, kapalı toplum olmanın vs vs getirmiş bırakıp gitmiş olduğu klasik baskıları sıralarsam, burada yazılanları "yaa evet evet, aynen öyle" diye teyitlemekten başka işe yaramaz. ondan sebep, ben son günlerdeki gözlemlerime dayanarak, erkeklerin yaşadığı toplumsal baskılarda yükselen trend notlarımı iliştirmek istiyorum.
malum, son zamanlarda dünyada işler iyice çığırından çıktı. her yanımız 3. sayfa haberleriyle dolu (körpeler bilmez, eskiden kaada basılı kasteler çoktu ve 3. sayfalarında bolca adliyelik veya "abooww, tööbe haşa"lık haberler yer alırdı. neyse, devam edelim ana meseleye) toplu taşıma araçlarında hangi erkeğin elinde biraz yamuk tutulmuş cep telefonu görsek, acaba çaprazında oturan bayanın videosunu mu çekiyor diye huylanıp pis pis bakıyoruz.
ne zaman saçlı sakallı hele ki esmerce bi delikanlı binse, acep mülteci mi ve ardından tacizci mi, ocu mu bucu mu diye bi omuzları dikleştirerek ve tek kaşı kaldırarak gözle tacize başlıyoruz.
yaşlı başlı erkeklere oturmaları için yer vermiyoruz, çoluğumuzu çocuğumuzu neremize çekip saklayacağımızı şaşırıyoruz...
ve bugün tanık olduğum: araçta ayakta duran bayanın sağına soluna fazla bakınmaya başlamasıyla birlikte bir dolu erkek o tıklım tıklım araçta nerelere sığışacaklarını, birbirlerine dayanmak(!) pahasına, kapıya yönelen kadına nasıl yol vereceklerini şaşırdılar yemin olsun.
aha da fırından yeni çıkmış toplumsal baskılar bunlar kanımca
valla kadın, erkek, çocuk, yaşlı, ağaç, çiçek, hayvan... hebimizin işi çok zor ve bu öyle "ben kimseyi sallamam" demekle hallolacak ciddiyetsizlikte bir mesele değil.
sanırım 2. dünya savaşındaki bir papazın sözüydü, şimdi ahkam kesmek için gogula sorup kopyala yapıştır yapamayacam.
o papaz diyordu ki, önce yahudiler için geldiler, ben yahudi değildim ses çıkarmadım, sonra komünistler için geldiler, ben komünist değildim yine ses çıkarmadım vs benim için geldiklerinde ses çıkaracak kimse kalmamıştı...

arz ederim

daha 7 yaşında iken psikoloğa gitmeye başladım. biliyorsunuz ki toplumun çoğuna göre psikolog deli doktoru gidenler de deli...

benim ailem de bu kesimden di. okulda da bu yaılyınca hayatım maaf oldu 19 yaşıma kadar mecburi devam ettim.

toplu taşımada asla açılamayan camları açmaya zorlanmak.uzan bi dene ama yok.

iş bul,evlen,cocuk yap, ev al, çocukları evlendir, öl... üzerine kuruludur.

eve ekmek getirmek. fiziksel olarak güçlü olmak, güç gerektiren işleri yapabilmek

bu coğrafyanın kadınlarının yaşadığı toplumsal baskılarla yarıştırmaya gerek yoktur. onlarınki de kendilerine göre zorluktur tabii ama hiç umurumda değil valla. empatik davranasım yok.

kadın ve çocuklar ne isterlerse, gerçekleştirmek zorundasın!
yapmak zorundasın!

kuru fasulyenin pilav üzerindeki baskısı gibi bu, kaçınılmaz...
ve giderek de artıyor!
erkekleri görüyorum... herkes teker teker biniyor atlarına ve aramızdan ayrılıyorlar...
gözlerindeki ''ele geçirildik'' bakışı beni her zaman çok etkilemiştir, bu arkadaşların...
''nabalım a..k?''

yapacak bir şey yok...
yap desek, elinizden ne gelir?
harekete bile geçemezsiniz...

duygularını belli etmemek.

zannediyorum bu kadar boyun bel sırt ağrısı boşuna olmamalı.

çok basit ilerlersek, düzenli bir gelir kaynağı ve nispeten düzenli bir cinsel hayat için üzerlerine ciddi bir yırtıcı iş dünyası yükü yükleniyor.

tüm bunlara değer mi? bence değmez.

erkeksen,

finansal ve fiziksel olarak güçlü olmak "zorundasın",

derdini annene anlatamazsın "üzülür", sevgiline anlatamazsın "incinir" üstelik erkek adam kendi çözmelidir,

oturup hüngür hüngür başkasının yanında ağlayamazsın,

"cesur olmak" her durumda zorundasın,

sızlanıp bir günde sen şımaramazsın zaten denersen hemen göze batar,

içine atarsın, içinde boğuşur savaşır konuyu kapatırsın. zaten bilimde söyler, bir kadına göre erken ölürsün.

bunların tersini yaparsan "ne biçim erkek" bu derler. duymasanda gözlerde okursun.

çocukluktan itibaren güzel kardeşim kendin hariç herkesin sorumluluğunu almak durumundasın.

erkeksen öz itibari ile bu ve benzeri konularda
tüm hayatın boyunca yalnızsın.

ilk adamı erkeğin atması. benim gibi sosyal anksiyete sahibi olanların bir ömür yalnız kalmalarına neden olur.

toplumdan izole yaşamanın kazançlarından biri. hiç yaşamıyorum şekerim.

doğuştan yüklenen baba figürü misyonu. evini koru aileni koru ve bak beklentisi. evin reisin kardeşini okut, çocuğunu okut ya da doyur.
bir kadın çalışmayıp evde otursa çok fazla garipsenmez ama tam tersini düşünün. aa çalışmıyor, ne oturuyor evde gitsin çalışsın diye elaleme kadar herkes konuşur. hayatı boyunca çalışmamış kadınlar olabilir. bekarken babasının ekmeğini yer, evlendirirler kocasının ekmeğini yer. bu erkek için mümkün mü?

bir kadın hiç okumasın çalışmasın yine bir şekilde hayatta kalıp herşeye sahip olabilir. evlendirilir sorumluluk babadan kocaya geçer. böyle bir erkek var mı.

evlenmek için kadının kadın olması yeter. erkeğin evi olacak, o evi dizecek, düğün yapacak, altın verecek bilmem ne. iki insan yuva kurarken neden ortak değil de herşey tek taraftan bekleniyor anasını satayım.

üstte zaten söylenmiş olan şeylerin tekrarına düşmek istemiyorum ama ağlamak, korkmak falan erkekte olunca tuhaf karşılanıyor. sanki biz insan değiliz, doğaüstü varlıklarız. mesela dayak yesen bile o erkeklik zedeleniyor. en güçlü olmak zorundayız diye bir kaide var sanki. herkesten güçlü olmak mümkün mü. hepimizin birden en güçlü olması hiç mümkün mü.

maaşın azsa önüne gelen konuşur. işinle yargılanırsın. en pis ve ağır işler sana itelenir. yapamıyorum desen nasıl adamsına bağlanır.

cüzdanındaki para ve iş yerindeki unvanınla değerlendirilirsin. kodaman denilen güruhtan değilsen çok ciddiye alınmazsın bu ülkede.

aşağıya doğru sıralamaya çalışacağım şeyler :

+ (bkz: ne zaman evleneceksin)

evlilik ve dünyaya çocuk getirme baskısı. ne ekonomik ne de siyasi açıdan fikrini önemseyen olmaz. evlenmiyorsundur ve gayet ince ruhlu toplum fertleri artık senden oldukça rahatsız olmaya başlamışlardır.

+ (bkz: mangalda kül bırakmamak)

erkekliğini kanıtla! baskısı. her açıdan. tam bir erkek ol. öteki cins olma ve cinsinin gereklerine politik bir yaklaşım da sergileme.
çeşitli testleri geçmek gerekiyor elbet. uzun uzun anlatıp midenizi kadırmak istemiyorum. detaylar başka başlıkların konularına hizmet edebilir.

+ (bkz: sen askersin)

militarize ederek baskılama. hemen ardından gelecek olan : sen kimin askerisin?
erkek bireyleri, sivil toplum haklarından ve dolayısı ile temel insan haklarından soyutlamayı amaçlar. ataerkil toplum erkek bireylerinden başlayarak itaatkar olmak zorundadır.

*