erkin koray

çok soğuk, çok alafranga, insana yabancıymış hissi veren birisiydi. o şekilde uzak ve korunaklı yaşadı ve öldüğünde türkiye'den uzakta hangi dine ait olduğu bilinmeyen bir mezarlığa kendini defnettirdi. işin enteresan tarafı bu adamın siyaseten mhp'ye yakın olmasıydı. zannedersem odtü'lü komünistlerden vakti zamanında dayak yemiş. belki de o yüzden ne kendi yetiştiği aile yapısı, ne avrupalı zihniyetine uymayan lümpen kasabalıların partisine meyletti. bir başta tuhaf örneği de ilham gencer idi ama gencer bile erkin'e nazaran full alafranga bir aileden gelmesine rağmen daha yerel bir karakterdi.

az önce bir oyun aracılığıyla öğrendim ki çocuğunu okula göndermemiş. ama neden? çok şaşırdım, hiç beklemezdim kendisinden.

bu müfredatta eğitim görüp, kafasının zehirlenmesini istememiş. ford taunus'u vardı, yazları aydıncığa gelir 1 hafta kalırdı, kızı damla...

eğitim sistemine tepki olarak göndermemişti. sonrasında şunu demiş. "fakat bazı şeyleri kötü yapmışım. kızımı kötülüklerden koruyamamışım. şimdi tek başına karşıdan karşıya bile geçemiyor"

"idare"nin takdirine göre ulusal radyolardan başka ülkelerin radyolarını dinlemenin suç telakki edilebildiği dönemde arap melodilerinin üstüne türkçe sözler yazıp kendi bestesiymiş gibi satan intihalci.

sevince şarkısına aşık olduğum çok iyi bir şarkıcıdır.

mhp'li idi. hiç sevmedim.

ayrıca;

"erkin koray aşağıladığı "arap medeniyetinden" epeyce şarkı çalmış…herkes başka kültürlerden gelen şarkıları kullanmakta serbest ancak bu işi yapmanın bir hak ve hukuk çerçevesi var. öncelikle eğer ki bir şarkıyı başka bir şarkıcıdan aldıysanız telifini ödedikten sonra şarkının söz ve müziğinin kime ait olduğunu belirtmeniz gerekiyor. kaynak: erkin koray sıkı atatürkçüydü ama arapça şarkılardan intihal yapıyordu" .

buyurun buradan yakın:

sevince ---> mawood

ne bir cem karaca ne de bir barış manço olmuştur. yine de kralların ardından hatrı sayılır bir dinleyici kitlesine ulaşmıştır. haklı eleştiriler konusuna girmeyeceğim intihaller konusunda.

ama yerden yere vurulacak biri de değildir. ki zaten bu işi gitarcıdan bekler.

o dönem herhangi bir ülkenin radyosunu dinlemek ülkemizde yasak değildi. yalnız türkiye erkin koray'ın altın çağlarını yaşadığı dönemde karma ekonomi yapısına sahip, askeri rejim ve eksik demokrasi arasında gidip gelen bir 3. dünya ülkesiydi. o sebepten batıda olanlara uzaktı ve erkin koray gibi intihal yapan bir çok müzisyen olmasına rağmen, onlara sen bu parçana besteci olarak kendi ismini koymuşsun ama bu şarkı arapların, farsların ya da avrupalı filanca müzisyenin diyecek birileri yoktu. arda uskan gibi londra'da abbey road'a gidip john lennon'la görüşen adam da yoktu. nüfusunun yüzde 70'i köylerde yaşayan, halkın yüzde 60'ının okuma yazma bildiği bir türkiye'den bahsediyoruz. zaten erkin'in de müziğinin alıcısı çok kısıtlıydı. kayahan o yüzden ''ben gençken batı müziğine fan fin fon müziği derlerdi'' ifadesini kullanıyordu. türkçe pop'un arabeske kaymasının sezen aksu ile baş müsebbiplerindendir.

hasılı erkin koray, barış manço, selami şahin yoğun şekilde eser çalmışlar, ibrahim tatlıses'in de altın döneminde hit olmuş şarkıların çoğu ya arap ya da iran şarkılarından aparmadır.

sevgili ve değerli sanatçımızın ölüm yıldönümüdür. huzur içinde yatsın.

rahmetli sanatçımız.
liseyi bitirdikten sonra mersin'de lüks bir pastanede tezgahtar olarak işe başladım. öğlen vakitleriydi sanırım. pastaneye erkin koray geldi. pasta tezgahına baktı. hoşgeldin erkan abi dedim sanki mahalleden biriymiş gibi. gülümsedi, bir pasta seçti, burada yiyeceğim dedi gitti oturdu dışarıdaki masalardan birine. oturdu oturmasına ama koca bir baton pastayı mı yiyecek lan bu herif diyorum içimden. neyse, ben sağlam olsun diye yarısını güzelce dilimledim götürdüm. hiç bu çok yahu, domunur demedi, maşallah çok da güzel yedi. şimdi bir hesapladım da 52 yaşındaymış o zamanlar. teşekkür etti, bahşiş bıraktı gitti. ne işi var bu adamın mersin'de diye düşündüğümü dün gibi hatırlıyorum. sanki civarda bir yerlerde yaşıyormuscasina bir pastaneye gidip pasta yiyeyim der gibi elini kolunu sallaya sallaya geldiydi. evet, konuştuğum ilk ve tek ünlü sanatçıdır. allah rahmet eylesin.

diko hocam, yazları gelip aydıncık'ta tatil yapardı, oradan geçmiştir mersin'e.

erkin baba ile nasıl tanıştığımı, cem karaca ilhan irem erkin koray barış manço başlığında kısaca ve naçizane anlatmıştım.

70'de jimi hendrix abi ölünce, hendrix öldü, yaşasın koray diye manşet olmuş bir adamdır koray, o yüzden babadır. yeni yetmeler bilmez ve sevmezler gitaristliğini, utanmadan da laf atarlar.

bizim ülkede çok hain var. üstelik hainlerin adı memet soyadı türk yada altan her neyse, nasıl çikican bu işten.
erkin koray söyleşisi