eski bir arkadaşla karşılaşınca gelen mükemmel olma zorunluluğu

hep başıma gelen bir olaydır, streslerde boğulur insan.
başlıkta çok iyi ifade edememiş olabilirim, şöyle ki;
karşılaştığınız insan mazide tanıdığınız bir insan, belki büyük burunlu sivilceli çirkin ergenliğinize belki bunalımda olduğunuz bir döneminize şahitlik etmiş bir insan.*
yıllar sonra bu insanla karşılaşınca kişi ister istemez mükemmel olma zorunluluğu hissediyor, bir nevi ben o zamanları atlattım cınısı demek istiyor karşıdakine. ardından da bir süre acaba o karşılaşma anında nasıl görünüyordum çok mu gariptim gibi düşüncelere gark olup saç beyazlatmaca oynuyoruz.**

ps: bahsettiğim hisler anlık kaygılar, saatlerce süren bir duygu durumu değil. başa çıkma yolu da özgüveni yüksek tutmak kesinlikle, biraz kendinizi pohpohlayın geçiyor hahahah.

saçma ve olmaması gereken bir zorunluluktur.
tanım giren arkadaşı tenzih ederek söylüyorum.
insan kendi için hareket etmelidir. aynada gördüğünüz arkadaşa karşı kendi kriterlerinize göre mükemmel olmaya çalışmalısınız.

instagram enfeksiyonu semptomudur. bir hafta antigram kullan geçer dediğim zorunluluk. insanlar mükemmel gösterebilir kendini veya olabilir de ama kafa genelde o eski bildiğin kafa rahat olun tavsiyesini de vermeyi borç bilirim.

ben başarılı bir insan değilim. kastettiğim akademik başarı yoksa allaha şükür mutluyum yani olabildiğince.

anadolu lisesi mezunuyum. sınıf arkadaşlarım derece yaptı. çoğu önemli okulları bitirdi bir şey oldu ben olamadım.

istanbul üniversitesi siyasal bilgiler fakültesi mezunuyum. sınıf arkadaşlarım bir şeyler oldu ben olmadım. hatta okulu uzattığım sırada karşılaştığım sınıf arkadaşım bana neredesin diye sordu. kendisi dış ticaret şirketine girmiş vs vs. dedim ben okuldayım. beni yüksek lisans yapıyorum sandı. ben de daha mezun olamadım dediğimde, kimler kimler mezun oldu sen nasıl olamadın hayret demişti utanmıştım. erkek olsa utanmazdım ama kız olunca insan başarısız görünmek / algılanmak istemiyor.

ben twitterda ilkokul arkadaşlarımı bulmuştum. baktım bi kaç kişiye hepsi başarılı olmuş bi ben kalmışım öyle vasıfsız, öyle başarısız. çok eksik hissedip, ağlamıştım o gece. hele bir de gerçek hayatta karşılaşsaydık büyük ihtimalle ağlayarak günlüğüme yazardım. o yüzden seni çok iyi anlıyorum.

ben görmezlikten geliyorum,konuşmaya dermanım kalmadığını hissetmiyor değilim bazen.

çok iyiyim çok iyiyiz. ahmet i görüyor musun, ahmet nasıl? iyi. iyi. ahmet iyi.

bide extra bir kibarlık nezaket gelir insana gariptir.

öyle bir zorunluluk yok, sadece egoist biriyse üstünlük belirtisi göstermek ister… hiç sevmem samimiyetsiz göstergeleri.

zorunluluk hissediyorsan o arkadaş değil tanıdıktır zaten.
insan arkadaşının yanında başkası gibi davranmaz, gerek de kalmaz, arkadaş dediğini zaten senin gibi olduğu için seversin.

yeni öğrendiğim zorunluluk. sebebi ne ki?