doğruyu yapmak ile istediğini yapmak arasındaki fark

(bkz: süperego)

tek fark sensin. çünkü senin doğrun başkası için yanlış olabilir yada başkalarının doğrusu senin yanlışın. istediğini yapmaya gelince istek seninse sorun yok yap .

istediğini yapmak seni duruşlu ve karakterli bir insan yapar. yanlışsındır, hatalısındır bu hiç önemli değil.
önemli olan kendi kararını uygulamak. her kararın bir sonucu vardır, bunu unutmamak lazım.
her doğru her zaman yapılmaz.
zira senin doğruların başkasının özgürlüğüne engel oluyorsa, burada zulüm ve baskı devreye girer.

insanlar davranışlarının sonuçlarını değerlendirecek zihinsel ve duygusal olgunluğa sahip değilse etik,ahlak,vicdan, doğru-yanlış gibi kavramsallaştırmalar anlamını yitiriyor.

doğuştan zeka geriliği olan veya bazı sendromlar nedeniyle normal hatta üstün zekalı olduğu halde duygusal olgunluk geliştirmeyen çocukların da ayrı olarak irdelenmesi gerekiyor.

bilimsel olarak kabul görmüş zeka testleri ile ölçülebilir şekilde normal zekada olan bir bireyin soyut kavramları geliştirmesi aileden başlayarak okul ve sosyal çevre içinde öğrenmesi ve içselleştirilmesi gerekir.

ortalamaya göre üstün zekalı olanların ahlaksal gelişimi başlı başına ayrı bir konu olabilir ama ortalama zekaya sahip bir birey için çocukluktan, daha doğrusu erken çocukluk döneminden itibaren hem ailede hem okulda değerler eğitimi verilerek sosyal becerileri edinmesi ve geliştirmesi beklenir.

bir davranış sadece bizi ilgilendiren sonuçları varsa olumsuz da olsa yapılabilir.

sigara sağlığa zararlıdır ama kişi yalnız yaşıyorsa ve * sadece kendi evinde yalnız olduğunda içiyorsa o zaman bu davranış toplumu etkilemediği için doğru ya da yanlış olarak değerlendirilir olsa da içimden geldi sadece beni ilgilendirir içerim kardeşim denilebilir.

aynı şekilde evde alkol alıp sızan adamla gece dışarı çıkıp alkol alıp eve kendi aracı ile dönerken yolda alkollü olduğu için kaza yaparak insan öldüren biri benim içkimin zararı bana diyemez.

toplumda bir ideal olan var bir de yaşanan somut gerçeklik var.

ideal olan dünyada bizi hayvandan ayıran bizim uymamız gereken değerlerin ve bu değerler etrafında konulan kuralların olduğunu söyleyebiliriz.

sosyal hayatı düzenleyen kurallar içinde maddi yaptırımla desteklenen ve maddi dünyada sonuç doğuran kurallar olarak hukuk kuralları var. bu kurallara uygun olarak yapılan davranışlar için içimizden gelenler ile yapılması gerekenler ayrımı daha karmaşık olabilir ama diğer kurallar için kişinin kendi içinde vereceği kararlardır.

doğru olan davranış sizin iç sesinizle çakışmıyorsa o zaman davranışın doğasını sorgularsınız. bu sorgulama neticesinde orta bir yol ara bir formül bulursunuz ya da bulamazsınız.

buradan sonra ısrarla içinizden geleni yapmak isterseniz , sonuçlarına katlanacaksanız her şeyi yapabilirsiniz.

neye göre doğru, kime göre doğru ? realist açıdan bakacak olursak hangisini tercih edersen et her ikisinin de getirisi götürüsü vardır. maliyet fayda analizine göre yapıp yapmamaya karar verirsin. insan karşılık beklemeksizin iyiliği dahi aslında kendisi için yapar.bu konuda mark twain'in "insan nedir" kitabını tavsiye ederim.

zaten hayatta sürekli doğruyu yapmakla istediğimizi yapmak arasında kalmıyor muyuz? tüm hayat mücadelesi bu şekilde geçiyor. bazı zamanlar doğru ile yapmak istediğimiz aynı oluyor ve bu harika hissettiriyor. ama diğer zamanlar hep çelişki yaşıyoruz. diğer yandan ''doğru'' kavramını da biraz açmak gerekiyor. bazen insanların ''doğruları'' birbirini tutmayabiliyor. o yüzden bu başlığa çok kesin bir yorum yapmak da çok ''doğru'' olmayabilir :)

sanırım verilecek karar en sonunda vicdan ve mantık ikilisine kalıyor. bir karar vermeden önce o iki yere bakmak lazım ve tabii ki yapacağınız eylemin sonuçlarına.

o değil de şöyle bir bakınca aslında ne kadar da derin bir konuymuş bu. her bir cümle başka bir tartışma konusunun kapısını aralıyor :)

doğruyu yapmak ahlaklı, istediğini yapmak bencil olduğunuzu gösterebilir.

doğru doğrudur, akıldır, mantıktır. istediğin şeyse %98 ihtimalle akla mantığa uymayan çocukça bir zırvalıktır.