evli mutlu çocuklu vs bekar rahat bağımsız

birbiriyle uyumsuz versustur. evli bekarla karşılaştırılabilir belki ama diğerleri her iki ihtimalde de görülebilir.

evli mutlu çocuklu benim için tartışmasız kazanır.

cahit sıtkı tarancı demiş, ne geçti elime bu hayatın meyhanesinde kerhanesinde' diye, bize laf düşmez oldukça haklıdır. yaşamış ve yaşayan biri olarak da hak veriyorum.

bir güzel eşi ve sağlıklı bir çocuğu olup mutsuz olan insanı anlamıyorum.

çocuk seviyorsan, tek eşlilik seviyorsan zaten ulaştın, sevmiyorsan da kimse evlen diye kafana silah dayamıyor, git yaşa, bu neyin versusu?

kişiye göre değişir bu iş.

herkesin hayatta mutlu olma biçimi farklıdır. kimine uyan, diğerine uymaz. ben kendi açımdan evlilik hayatımdan da, çocuğumdan da memnunum. yine olsa yine aynı hayatı seçerdim. iyi bir eş insan hayatında çok önemli.
olgunlaşamamış, ergenlik kafasıyla yapılan, kendine uygun kişilerle yapılmayan evlilikler hüsran olabilir. bu kişinin kendi seçimleriyle alakalıdır. kendine uygun, sorumluluk sahibi, ilgili biriyle yapılan evlilik cidden hayattaki en büyük şanstır insan için. bunu özellikle de ilerleyen yıllarda çok daha iyi anlıyorsunuz. aile olabilmek, aynı hayatı paylaşmak, birbirine her zaman destek olmak çok kıymetli.

25 yıllık evli ve 2 adet de artık birey olmuş çocuğu olan bir abiniz olarak bu konuda çok uzun yazardım ama çok fazla sorgulayıp akıl edecekler olmayacağı için yazmayacağım.
sadece şunu belirteyim aile demek her yönüyle sorumluluk demek, hem kadına hem de erkeğe yüklenmiş bir sorumluluk.
şayet evlilik kurumunda rahatlık, bağımsızlık gibi kavramların olmadığını düşünenler varsa, yanlış düşünüyorlar.
hepimiz insanız ve her insanın sadece kendine ait bir zaman dilimi ve/veya zaman dilimleri olmalı, ister yeni evli olun isterseniz de 25 yılı devirmiş olun. bu anlayışı ve karşılıklı saygıyla birlikte varolan sevgiyi yakaladığınız an işte hem özgür, hem bağımsız hem de yeteri kadar mutlu olursunuz ve çocuklarınız da olur emin olun. aile olmanın keyfini sürersiniz.
ama karşıdaki insanı* bir nesne, mal ve robot gibi görerek, salt maddi ve çıkarlarınızı destekleyen bir kafayla hareket ederseniz o iş olmaz, çünkü insan manevi bir varlıktır, sağlıklı evlilikler maneviyat ile kurulur, temel taşı madde değildir.
ana temel maddiyat değil, haliyle de %100 maneviyat da değil, kendi içinde farklı oranları var her ikisinin, ana temel insan olduğumuzu idrak etmektir.

bekar rahat bağımsız. ulan ben, beni kısıtlar özgürce seyahat edemem diye kediş almıyom evime. bir kadının ve varsa çocuğun sorumlulupunu alamam. götğm yemez

bağımsız ,rahat ,evli mutlu ve çocuklu olmak tercih edilendir.

ikinci. çünkü hem evlilik hem de çocuk istediğim biriyle tanışmadım henüz.

evli olmak çocuk sahibi olacağınızın garantisini vermiyor. çocuk sahibi olmanız veya olmamanızdan bağımsız olarak mutlu veya mutsuz olabilirsiniz.

başlığın kabul ettiği varsayım ile devam edip evlenip çoluk çocuğa karıştığınızı ve mutlu olduğunuzu düşünelim.

ne kadar fazla şeye sahip olursanız kaybedecek o kadar çok şeyiniz oluyor. bu durumda zamanla daha mutlu olacaksınız diye bir kaide yok.

diğer taraftan bekar olmak demek rahat ve bağımsız olmak demek değil. evli olmadan da bir insanla hayatı paylaşıyor olabilirsiniz.

her insan bekar olduğu için çok eşli yaşamak zorunda değil. nasıl evli olmak sadık kalmaya yetmiyorsa bekar olmanız da sürekli karşı cinsle birliktelik peşinde olmanız gerektiği anlamına gelmiyor.

yalnız olmak insanın doğasına ters düşen bir durum. aile kurup bu yalnızlığı gidermek için uğraşmak bir çözüm ama tek çözüm değil.

bir çok insan yaşlılığımda bana bakar , geçimimi temin eder mantığı ile bir nevi sigorta gibi çocuk sahibi olmak zorunda hissediyor.

ben hiç evlenmedim , çocuğum da yok. yarın bir gün elden ayaktan düşerim diye çocuk sahibi olmak istemedim. çünkü her çocuk kendine ait yaşamı olması gereken bir yetişkin olarak büyümek zorunda.

sırf bana baksın diye kendime bağımlı olarak yetişmesini sağlamak , duygusal olarak üstünde tahakküm kurmak ona yapabileceğim en kötü şeylerden biri.

ben başkaları için değil kendi için yaşayacağı bir hayatı olsun diye uğraşırken kendime bağlayıp bana baksın diye bir hedefle yola çıkamam. bu iki hedef çelişen durumlar.

ayrıca biyolojik olarak bir çocuğa sahip olup onu büyütmek bir seçenek ama kendi çocuğu olmadan da anne babası olmayan bir sürü çocuğa da abilik ablalık yapılabilir.