evliliğin erkekler için bir tuzak olması

evliliğin kadınlar tarafından erkeklerin düşürüldüğü bir tuzak olduğu düşüncesidir.

bence de öyledir. kendi yağında kavrulan, kendine yeten, kimseye muhtaç olmayan bir adamı evliliğe zorlayan şey ne olabilir ki?
sevgi eksikliği mi? çocuk mu? kadınlar mutlu olacak, millete gösteriş yapacak diye insan kendine bu kötülüğü yapar mı?
bence evlilik ve çocuk daha çok kadınların takıntısı. erkekleri de bu takıntılarına alet ediyorlar.
olan adamlara oluyor. evlenip de gençleşen, güzelleşen, keyfi yerine gelen bir erkek görmedim.
sorunca evlat sevgisi, düzenli bir hayat gibi teselli bulacakları cümleler kuruyorlar.
ama sonra bekarlıklarındaki sorumsuzluğu çok aradıklarını, evliliğin herkese göre olmadığını, güç tarafları olduğunu da söylüyorlar.

evlilik kadınlar arasında gizli bir anlaşma içilmeş bir yemin gibi. evli olan bütün kadınlar çevresinde bekar kadın görmeye dayanamıyor gibi hepsini evlendirmek için elinden geleni yapıyor. gerekirse birilerini buluyor tanıştırıyor. hepsi evlenince bir araya gelip erkekler zorla evlnlendirmis gibi ay evlilik çok zor ya demeye başlıyorlar.
sanki gizli bir tarikat ve biz erkeklerin bundan haberi yok gibi.

bu tuzağa y kuşağı düştü. değer yargılarının ve dünyanın etik değerlerinin hep aynı kalacağı yanılgısıyla ortalık genç ama boşanmış kadın ve erkek ile dolu. özellikle 90 doğumlu kuşak ve sonrası evlilikte kendisini ticari bir antlaşmanın tarafı olarak görüyor ve hayatın gerçeği de bu.

acizce tespitler kasmaya çalıştıkça kendinizi ele veriyorsunuz. bir şey sizin için kötü olabilir. bu, onun kendi doğasında kötü olduğu anlamına gelmez. acizce, bir savunma mekanizması olarak rasyonelleştirme, akla uygun hâle getirme, mantıksallaştırma yaparak: "ya bu ne kadar uygun ki erkek doğasına? bu aslında kadınların erkekleri içine çektikleri bir tuzak, bu tuzaktan sakınmak lazım." minvalinde şeyler söyleyip aslında arkaplanında sadece "evlilik bana göre değil." önermesini barındıran gerçekliğinizi ele veriyorsunuz.

sağlıklı bir toplum demek sağlıklı birliktelikler demek; o sağlıklı birlikteliklerden doğan çocukların da oluşturacağı sağlıklı gelecek genç nesiller demek. ve sağlıklı birliktelik dediğimiz şey de aslında sağlıklı evlilikler demek. zor mu? bana göre çok çok zor. bu minvalde zor olduğundan bahsedilebilir; fakat sığ bir yaklaşımla "birilerinin birilerine kurduğu tuzak olarak" algılamak gerçeklik algısından bizleri uzaklaştırır.

kendini hazır hisseden (tabii bunun için kendilerini hazırlamak zorunda kalacak olan) bireyler için makul bir seçenektir evlilik. zaten asıl zorluk işte o hazır olma raddesine gelebilmektir.

sonuç olarak önemli olan evliliğin sadece kişisel bir tercih olduğudur. her şeyden önemli olan tek bir şey vardır bu hayatta* o da şudur ki: bir birey olarak "sen" mutlu musun? bana bunu söyle? evlilik önemli değil, henüz olmayan karşı taraf önemli değil, bu raddede bir tek "sen" önemlisin.

bireyin biricik olduğunu düşünenlerdenim. her şeyi ve herkesi boşverip kişinin öncelikle kendi kişisel mutluluğunun ve saadetinin görev, ödev ve sorumluluk bilincini edinmesinin iyi, güzel ve hoş olacağını düşünüyorum.

bir evin bütün tamir ve tadilatını yapabilecek teknik yeterlilikte olacaksın, bunun için alet edevatın olacak, asgari düzeyde bile musluk değiştirebileceksin, priz değiştirebileceksin, boya badana yapabileceksin mesela.

şoförü olacaksın, yeri gelecek 20 saat direksiyon sallayacaksın. ama kimi raikonen performansıyla.

aşçısı olacak yemek yapacaksın, bir erkeğin yaptığı yemek kadınınkinden daha lezzetlidir çünkü. erkeğin elinin lezzeti vardır.

değişken ruhsal durumuna göre yaşam koçu, psikolog, arkadaş olacaksın.

yatırım danışmanı, portföy uzmanı olacaksın, çalışan olsa bile sanki devletmişçesine sosyal yardım paketi sunar gibi bireysel karşılıksız finansal destekçisi filan olacaksın.

amelesi, ırgatı olacaksın, salondaki, oturma odasındaki veya yatak odasındaki mobilyaların yeri değişik varyasyonlarla değiştirilmek istenecek, zibilyon farklı senaryodan sonra tekrar eski haline getirilecek.

sanki amerika başkanının yakın korumasıymışçasıma kollayıp gözeteceksin. hele ki silahlıysan trafikte korna çalanı bile infaz etmen beklentisi doğacak.

sevip şımartacaksın bol bol, çiçek/çikolata filan hikaye gelecek bir süre sonra, kendi el emeğinle ruhunla birşeyler ortaya koyman gerekecek.

istediğinde ayaklarının altından dünyayı çekeceksin, üstelik bunu öyle bi yapacaksın ki johny sins, rocco filan önünde diz çöküp tövbe edecek, aslında bu mevzunun en kolay kısmı.

şimdi bi arkanıza yaslanın olayın psikolojik yükünü bir kenara bırakın tüm bu hizmetleri kalem kalem maaşlı eleman çalıştırıyormuşçasına hesaplayın, öyle kurumsal bi firmada maaş+prim+ikramiye+yemek+sigorta+yol ücreti vaad eden ik’cı gibi değil varoş mahalle konfeksiyon atölyesi patronu gibi en minimal değerden hem de!

hiçbir kadın bunu maddi olarak karşılayamaz! ta ki bir erkek rızasıyla bunları kabul etmediği sürece!

evlilik çalışan kadına tuzaktır aslında.
iş hayatı+ev işleri + varsa çocuk sorumluluğu.

borç dediğiniz şeyleri zaten ortaklaşa ödüyorlar. hatta tofaş şahin'e binen arkadaşım evleneli bir yıl olduktan sonra 2018 clio aldı. şimdi ev alacaklar.

kıyaslama yaparsak kadına zor aslında.

evlilik, erkek icin kaybetmekten cekinecegi ve hatta korkabilecegi surprizlerle birlikte gelir.

kaybedecek seyleri olan erkekler de tam anlamiyla harekete gecmekte zorluk cekebilirler.

bu kaidelerin, gunumuzde toplumun buyuk bir kismini olusturan beta grup icin elbette bir baglayiciligi bulunmaz.

" başınıza gelen kötülükler kendi ellerinizle yaptıklarınız yüzündendir"

eğlendiğiniz kızlar, heç eplenilmemiş bakire kız numarası yspıyor ve sizinle evlenince ağzığıza sıçıyor, olay bu.

nikah memuru sorusunu sorduktan sonra fonda son pişmanlık neye yarar çaldıran damadın yakın arkadaşı tiplemeleri ile var olan başlık tipi.

tuzak tuzak diye nicesine sarılın,
sizin sadık yariniz pilesteyşın 5’tir.
le’s go. *

(bkz: düşme ahmedim)