akarsu yazar profili

el vermektir aslında. büyükler bizden bu kadar elimi veriyorum derler. sende öpüp başına koyarsın. bunca zaman öğrettiklerin faydalı şeylerdi. aldım başımın üstüne koydum minvalinde yapılan bir hareket. bazısı el vermez öptürmez tevazudur. fakat el vermekte ayıp bir şey değil.
koca ceviz kocadıkça filiz verir budadıkça.

esnaf kişi içiyor belki 30 bardak bile içtiği oluyordur. şimdi diyelim kuyumcusun. orada al gülüm ver gülüm yavaş olur. yani iş uzun sürer. market gibi al ver çık değil. müşteri geliyor beğeniyor beğenemiyor. bi yüzük alacak parmağına olmadı parmak ölçüsünü al gönder tamirciye gelmesini bekle falan uzun iş. o müşteri en az üç bardak çay içer. ee ayıp olmasın diye kendide içiyor. ne oldu abi on müşteri gelse 30 bardak çay. kış günü başka ne içecen ayran falanda içilmezki. sonra mide cılk oluyor. şimdi bazı esnaflar müşteri işini bitirir tam çıkacakken ya bi çay içseydin derler. alışkanlık haline getirmişler bunlar. lan zaten adam kapıyı açmış gidiyor içmeyeceğini esnafta biliyor ama usuleten böyle yapıyor. sonra bazılarıda ne içersiniz diye sormaz. çay iç bi şey iç der. müsterinin bilinç altına çayı bi sokar. çay iç bi şey iç sözüne iyi madem bi kahve içelim sözü ağır geldiği için mecburen çay içer müşteri. lafı uzattık herşeyin fazlası zarar.

kanka seksi ne la. kim açtı lan bu başlığı. iğrençsiniz olum. ya sevgili ol ya kanka ol ikisi bir olurmu. bu başlığı açan ve destek yazana selam dahi verilmez.

ızgarada et güzel oluyor ama urfalılar falan bu adamlar eti neyle marinize ediyor ne katıyorlarsa şimdi bir keresinde şantiyede bir urfalı yapmış saolsun idareye göndermiş. tadı hala damağımda. böyle nasıl desem ekşi desem değil acı desem hiç değil değişik bi tat. adamlar güzel yapıyor. en azından ete extra lezzet katıyor. şimdi bizde yapıyoruz ayıp olmasın ızgara etiymiş ciğeriymiş. oluyor olmuyor değil ama onlarınki gibi olmuyor. ızgara eti herkes yapar ama bunlar başka yapıyor be abi.

zamanın berinde bir zamanlar bir kral varmış. bu kral her kral gibi sert mizaçlı acımasız yav.ş.ın tekiymiş. on tane vahşi köpeği varmış. insanları cezalandıracağı zaman bu köpeklerin önüne atar ve parçalanmalarını izlermiş. yine bir gün bu kralın hizmetçilerinden bir tanesi bir kusur işlemiş. kral derhal hizmetçinin köpeklere yem edilmesini emretmiş. hizmetçi efendim beni bağışlayın desede kral merhamet göstermemiş hizmetçi bari bana on gün mühlet verin sonra cezalandırın deyince kral kendinden beklenmeyen bir şey yapmış ve sana on gün mühlet veriyorum demis. hizmetçi köpekleri eğiten adamı bulmuş ve köpeklerin eğitimini on gün üstlenmek istediğini söylenmiş. üstelik bu hizmeti karşılıksız yapacağını ve beş gümüş vereceğini söylemiş. bakıcı canıma minnet der gibi bir bakış atarak teklifi kabul etmiş. hizmetçi her gün köpeklerin yiyeceğini verir ve onların başını okşayıp sevgi gösterirmiş. eski bakıcı gibi köpeklere gaddar ve zalim davranmazmış. nihayet on gün süre dolunca kral infazın yerine getirilmesini istemiş. hizmetçi köpeklerin önüne atılmış. ama garip şeyler olmaya başlamış. köpekler hizmetçiyi parçalamak yerine ayak uçlarına kadar gelip hizmetçinin ayaklarını yalamaya başlamışlar. kral şaşkın neler oluyor bu köpeklere deyince hizmetçide taşı gediğine koymanın tam zamanı diyerekten, efendim size on yıldır hizmet ederim fakat tek bir yanlışımda beni cezalandırmak istediniz ve vahşi köpeklerin önüne attınız. ben onlara yalnızca on gün hizmet ettim ve bu hizmetimi unutmadılar beni parçalamak yerine sevgi ve merhamet gösteriyorlar demiş. hikaye bu kadar. kral affetmişmi affetmemişmi orasını bilmiyorum. ben sadece hikayenin ana fikrine değindim. insanoğlu çoğunlukla yapılan iyilikleri bir çırpıda silen ve görmezden gelen bir yapıya sahiptir.

bunu iyi kötü beceriyoruzda birde noktalamak var onu hiç beceremeyeceğim galiba.

zeus pandoraya bir kutu hediye getirmiş topraktan yapılmış çömlek bir kutu. içinede ne kadar kötülük iğrençlik lânet şey varsa hapsetmiş kutuya ve vermiş pandoranın eline. al demiş bak hepsi senin elinde. elinin altında. sakın açma kutuyu. bundan daha iyi hediye olurmu valla yok. hikaye bu. pandoranın kutusu.

şimdi sevdiklerine alıyorlar hediye. kolye yüzük falan. kapalı kutu. belki içine saçının bir telini belki bir not. şimdi bu böyle bi şey değil. hikayenin sonunu herkes biliyor. anlatmaya lüzum yok insanoğlu kadar bozguncu bir canlı yok.

gecenin bir yarısı kalbimin sesini dinliyorum kulaklarımı sağar edercesine tik tak tik tak. buda benim ruhumun terapisi. bir film izlemek ya da bir müzik dinlemek gibi değil. geçmiş uzunca bir hayat ve aklıma gelen bir kaç kırıntı şey. mutluluk ve pişmanlık. ikiside var. kimseninki mükemmel değilde ısrarla sınırsız mutluluğun peşinden koşmakta yoruyor insanı. sigarada tıkıyor insanı. alkolü bıraktım. uykusuz bir bedenim uyanık bir zihnim var. hepinizmi böyle lan.

olum yapmayın şöyle şeyler.

bir zamanlar uzak bir dağ köyünde bir zen ustası ve öğrencisi yaşarmış. bir gün öğrencisi ustasına sormuş:
-usta hayatın anlamını arıyorum ne yapmalıyım?
usta gülümsemiş ve öğrencisini bir tepeye çıkarmış. aşağıdaki manzarayı göstererek şöyle demiş:
--bu dağ, bu ağaçlar, bu toprak. her şey kendi yerinde, olduğu gibi.
eğer hayatı anlamaya çalışıyorsan bu dağ gibi ol. huzurlu, sabırlı ve anı yaşa.
öğrenci tekrar sormuş;
-peki usta bu anlamı nasıl bulacağım?
usta cebinden bir taş çıkarıp yere bırakmış. bir süre taşı izleyip şöyle demiş;
-- taş buradadır. çünkü var olması gerektiği yer burasıdır. taş kendini aramaz, var olur. sen de hayatını taş gibi yapmalısın. arama, ol.
öğrenci biraz düşündükten sonra, anlamış: anlam, ne aramakta ne de bulmakta. o, sadece “olmak”tadır.

iyi söz gönül yaylasıdır.

allah rahmet eylesin büyük sanatçı. türkiyede onun ulaştığı şöhrete kimse ulaşamadı. bir dönem müzik ve sinema dünyasına damga vurdu.

2025'i zamsız geçirmesi gereken kesimdir.

geçenlerde bir köşe yazarı değinmişti bu konuya. gerçek farzedelim. aziz nicholas falan deniliyor. demreli bir aziz. aslına bakarsanız tarihimizde noel baba gibi göreceğimiz insan kaynıyor. ha biraz sempatik olsun derseniz nasrettin hoca var. elin kırmızı donlusuyla mukayese etmeyiz gerçide tebessüm ettirir velakin.
misal noel baba bacadan girer, hoca damardan.
noel baba tüketimi körükler, hoca üretmek umuduyla göle maya çalar.
noel baba her çocuğa bir oyuncak vermek gibi ütopik bir amaç peşindedir. hoca parayı veren düdüğü çalar diye realist bur düşünce koyar ortaya.
noel baba tüm çamları kesilmesinde başrol oynar. hoca yalnızca bibdiği dalı keser.
noel babayı kapıdan kovsan bacadan girer. hoca kendisine itibar edilmediğinde "ye kürküm ye" der.

duygusal anlamda çok kötü bir yıldı. bazı saygı duyduğum insanların ani ölümlerine derinden etkilendim. hayatın kabul edilmesi zor olan bir gerçeğidir ölüm. kaçınılmaz son. doğarken ölüm kesinleşir. iyi tarafı yoktur ölümün. teselli bulacağın yegane şey seninde ölecek olmandır. yoksa kesinlikle ne yaşadığın hayata, ne çok yakınına, ne çok sevdiğine saygı duymazdık. hepsinin bir gün gidecek olması kimseye yaklaştırmaz kimseye karşı da yakınlık hissi besleyemezdik açık söylemek gerekirse. ölümle beraber nihayi diriliş kesin olunca insanın teselli bulacağı elinde kalan tek güzel şey oluyor. üç kuşak öncesi ya da üç kuşak sonrası heyecanlandırmaz fazla ama kısa sürede olsa birlikte olduğun bir şeyler paylaştığın birini tekrar görme ümidi ancak katlanabilir kılıyor bu hayatı.

şu an dünya sahte bir cehennem. dayanabilen katlanabilen varmı? başlıklardan anladığım kadarıyla büyük bir kesim artık her konuda tahammülsüzlüğünü dile getiriyor ve yaşadığı hayatı katı bir şekikde sorguluyor. ee kardeşim (inanmayanı tecrit ederek) sen bu sahte cehenneme tahammül edemiyorken gerçek bir cehenneme bir kez daha tahammül gösterebilir misin?

mevlana celaleddin rumi 17 aralık gecesi bu dünyadan ebediyete göç eder ve rabbine kavuşur. ölmeden öncede ölüm gününü düğün günü olarak adlandırır. şeb-i arûs farsça düğün günü demektir.
bir gün mevlana konyada yakın dostu sedreddin konevi ve bir gurup talebe ile birlikte konya'nın meram bağlarına doğru yürüşe çıkarlar. mevlana bir ara kaybolur ve onu aramaya başlarlar. nihayet onu bir değirmende değirmen taşı karşısında semâ ederken bulurlar. mevlana değirmen taşını göstererek tanrı hakkı için "sübbuh kuddüs" (allah'ın en güzel isimlerinden) diyor der. sedreddin onu tasdik ederek "ben ve kadı sırâceddin o anda hissedilir bir şekilde değirmen taşında sübbûh kuddûs sesinin kulağımıza geldiğini duyduk" der.
yine bir gün mevlana elinde babasından kendisine hatıra kalan bir kitapla havuz başında talebelerine ders verirken şems gelir. farklı bir tavırla mevlanaya ne yaptığını sorar. mevlana elindeki kitabı göstererek "sen anlamazsın buna ilmikal derler" der. şems bir çabuklukla mevlananin elindeki kitabı alır ve ici su dolu havuza atar. mevlana çok üzülür. kitabın kendisine babadından kaldığını söyler. şems bunun üzerine paçalarını sıvayarak suya girer. kitabı havuzdan çıkarır. kıtaba vurur ve kitaptan toz çıkar. kitap ıslanmamıştır. mevlana çok şaşırarak bunu nasıl yaptığını sorar. şems "sen anlamazsın buna ilmihal derler" der.
son olarak "sahibine âşık olmayan can ne de vefasızdır." divan-ı kebir.

hazır satılanları eve sokmayın.

ikilik kinini içinden atıp, özde ben bir insan olmaya geldim, taht kuralı ariflerin gönlüne sözde ben bir insan olmaya geldim.

bir yarış için birkaç köpek ve bir çitayı ayrı ayrı hazırladılar. ama yarış günü çita yarışmak istemedi. köpekler koşmaya başladığı halde çita yerinden bile kıpırdamadı. herkes şaşırdı. yarış koordinatörüne ne olduğu soruldu.
şöyle dedi; bazen kendini kanıtlamaya çalışmak kendine hakarettir. "gücümüzü göstermek için başkalarının seviyesine inmeye gerek yok" der.
dikkatli düşünün ve enerjinizi asıl yapacağınız şeye saklayın. çita hızını avlanmak için kullanır. köpeklere kimin hızlı olduğunu kanıtlamak için değil.
bir arife sorulur; hayatından memnun musun?
o da şöyle cevap verir; şikayet ettiğin zor iş işsiz birinin hayalidir, sabrınızı zorlayan mütevazi birikimler borç içinde boğulanların hayalidir.
zorlu olduğunu düşündüğünüz sıradan sağlık sorunları, ölümcül bir hastalıkla mücadele eden birisinin hayalidir. sahip olduğunuz huzur, keyif aldığınız rahat uyku, kolayca erişebildiğiniz bir yemek tüm bunlar savaş bölgesinde yaşayan birilerinin hayalleridir. sahip olduğumuz her şeye değer vermeliyiz. ne de olsa yarının neler getireceğini kimse bilemez.