franz kafka sözleri

franz kafka şöyle diyor:
"zerre kadar anlamadıkları şeyler hakkında konuşuyorlar. sırf aptallıkları sayesinde kendilerinden bu kadar eminler."

ülkemizin en büyük sorunsalı herkes herşeyi en iyi biz biliriz kafasında ,araştıran öğrenmeye çalışan bir toplum yeşertemiyoruz .
bunda hepimiz suçluyuz ,biraz ben ,biraz sen , birazcık herkes..

ben edebiyattan ibaretim, başka hiçbir şey değilim. olamam.

franz kafka.

niyedir tam kestiremiyorum; belki de bir bahar akşamüstüsünde, yani böyle sohbetin en güzeli o zaman edilir, çay ocağının mesela en güzel vaktidir, vapurun boğazın istanbul’un en yaşanılır saatleridir, keşke hava hep böyle olsa dediğimiz öyle bir saattir işte bu. evet öyle bir bahar akşamüstüsünde; bol ağaçlıklı sükunetle dolu çokça ferah, az gürültülü az trafikli az kederli bir yolda bir kez yürüdüyseniz sahiden sevdiğiniz bir insanla, böylesi bir söze her rastladığınızda kalbinizdeki kesiğe yeniden ah edebilirsiniz:

“yanımda yürüyordun milena. düşünsene, yanımda yürümüştün.”*

"dünya ile savaşında dünyanın tarafinda ol."

"benim yalnızlığım insanlarla dolu..."

zerre kadar anlamadıkları şeyler hakkında konuşuyorlar. sırf aptallıkları sayesinde kendilerinden bu kadar eminler.

mesela neden senin odanda duran, sen sandalyende ya da çalışma masanda otururken, uzanırken, ya da uyurken, seni bütünüyle gören mutlu bir dolap değilim? neden değilim?

dayanılmaz olan aslında yaşam değilmiş, insanlarmış.

"okunsun diye değil, dokunsun diye yazılır bazı şeyler."

"midem ağrıyor"
kesin söylemiştir.
afilli söz söylemek dışında, normal bir insan işte.
normal insanın da midesi ağrır doğal olarak.
ahshahs:)

aşk senin, benim için bıçak olmandır, kendimi içten içe kanırttığım.

"her zaman sevdiklerinizle yürüyün, yanınızda olmasalar bile."

franz kafka

yorgun değilsin aslında, endişelisin, her yanı tuzaklarla dolu şu yeryüzünde tek bir adım atmaya bile korkuyorsun, bu yüzden her zaman son derece temkinlisin, sen bu ağır endişeyi izleyecek olan ve gözlerini anlamsızca bir noktaya dikip kalmak şeklinde hayalinde canlanan o ağır yorgunluktan korkuyorsun.

franz kafka

bir dayanak olmaktan çıkınca özgürleşir ruh ancak.

yaşama başladığın anda iki görev: sınırlarını her an daraltmak ve bu sınırlan aştığın anlarda da gizlenmeyi başarıp başaramadığını her an sorgulamak.