her gece yaşadığım anlamsız eylem.
sanki tüm beyin hücrelerim gece sessizliğin acı çığlığını duyduğunda tüm benliğime bastırmış olduğum bütün kötü anılarımı su yüzeyine çıkarıyor.
rafa kaldırdığım bütün tozlu sayfalar bir bir önüme düşüyor.
pişmanlıklarım tekrar tekrar vicdanımı sorguluyor.
aslına bakarsanız kötü bir insan olmadım hiç. sadece yanlış seçimler yaptım. yanlış insanlara güvendim. keşke'ler yamadım dilime hep, oysa iyi ki'ler biriktirmek istemiştim.
öğrenemediğim iki şey var sanırım; beni üzenleri kendi içimde affetmek ve kendimle barışmak.
sürekli kendimi, kendime kızarken yakalıyorum. tutamayacağım bir sürü sözler veriyorum kendime; üstelik bunu, tutacağıma inanarak kendimi kandırmış bir halde yapıyorum. bu yüzden kendime acıyorum bazen. bir insan kendine bu kadar yüklenir mi? suçu hep kendimde arıyorum. haklıyken bile özür dileyecek kadar aptalım.
bir söz duymuştum, diyordu ki "fazla iyi niyet kişinin kendi kul hakkına girmesidir. "
ben kendi hakkımı kendime nasıl ödeyeceğim?
devamını gör...
geceden ziyade sabah işe gitmek için saat alarmının sesiyle uyanılmasıyla zirve yalan his.
devamını gör...

bu başlığa tanım girmek için olabilirsiniz.

zaten üye iseniz giriş yapabilirsiniz.

"gece aniden gelen mutsuzluk hissi" ile benzer başlıklar

normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz. Daha detaylı bilgi için çerez ve gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.

online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.
zaman tüneli köftehor rehberi portakal normal radyo kütüphane kulüpler renk modu online yazarlar puan tablosu yönetim kadrosu istatistikler iletişim