gece yürüyüşe çıkmak

canı sıkkın olan kişinin rahatlamak için gerçekleştirdiği aktivite.

onlar yürüyüş yaptığını sanır ama sen kafandakileri susturmaya çalışıyosundur.

tek başına yapmak sıkıntı olabilir. ya köpkeler ya da dızolar sizi ısırabilir.

özellikle yazlık yerlerde müthiş olan eylemdir.

böyle havada leziz bir serinlik ve temiz hava olur geceleri. balkon ve çay bahçelerinden şakır şakır okey taşı sesleri duyulur, kimi yerlerde neşeli bir müzik açılmıştır, etraf etraf ışıl ışıldır. o insanların keyif yapma halini görünce size de bir huzur basar. ben özellikle merkeze yürüyüp kalabalıkların arasına kavuşmam. daha tenha, az insanın yürüdüğü yerlere gitmeyi tercih ederim. oralarda da durum aynıdır. gördüğünüz tek tük insanlar yavaş bir tempoda mır mır mır konuşarak yanınızdan geçerler. çay bahçeleri full doludur ve sohbetler koyulaşmıştır, genç kızlar süslü püslüdür, kimi insanlar köpekleri ile sahilde fink atarlar. ortalık simsiyahtır ama genel bir huzur ortamı vardır.

gece yürüyüş güzeldir, yürüyüşten sonrası da ayrı güzeldir. yürüyüşten sonra geç saatte eve gelirken sokakta birkaç daire hariç tüm ışıklar sönmüş olur. ayakta olanlarda ya kafayı çekiyordur, ya serinlikten fırsat bulup balkonda telefonla oynuyordur. eve gelinir, önce bir duş alınır, sonra bir şeyler atıştırılır ve sonra açılır bir bira ve denize karşı olan balkonda bir süre dalga sesleri dinlenir. ve sonra gidip yatılır ve mis gibi bir uyku çekilir.

kafam dağılsın diye çıkarken oğlanı* da yanıma alırdım. dönüşte kikirdeyerek girerdim eve. köpek güzel şey.

kendini dinleyerek bazen arkadaşınla bazen kulaklığınla çıkarsın. yol hiç bitmeyecek sanırsın. sonra biri gelir "abla çakmaan var mı? ateş lazım da" deyip boru gibi sardığı sigarayı gösterir. e napacaksın eve gidip zıbarırsın.

gecesi serin olan yerlerde sarıyor da bilmem ne yaptıgımın istanbul'unda rezil nemden ötürü o da işkenceye dönüyor. elimde olsa güneşi yok edeceğim.

ay benim en sevdiğimmm.
hele bir de pijamalarla sokakta gezmek yok mu mblhkhlh

birgün taa gündoğumuna dek, kıyısında denizin ve yorgun dalga seslerini dinleyerek, belki bir yerlerde sızıp kumlara devrilmeyi bile göze alarak yürümek düşündeyim dostlar.. aslında yaşam da bu değil mi birbakıma..
ya ulaşmak kızıl bir şafağa dünyada, ya da ölmek yolunda... böyle olsun isterim ölümüm..
bir gün mutlaka...

bu ülke şartlarında yürek yemek demektir.

yaz akşamlarının vazgeçilmez aktivitesi. geçen akşam öyle biraz sitede yürüyüş yapayım dedim, evden çıktıktan birkaç dakika sonra bir tanıdıkla karşılaştım. o da yürüyüşe çıkmış, beraber yürüyelim mi diye sorunca, kendisini reddetmek istemedim. sonuç olarak, yine birinin dertlerini dinlediğim bir akşam oldu. alnımda "dert dinleme modu aktif" diye bir yazı var sanırım. metrobüste bile insanların derdini anlattığı birisin kızım sen, yürüyüş yapıp kafa dağıtmak senin neyine?*

bilhassa yaz aylarında ideal bir zaman.