geceye sert bir alıntı bırak

yüz daha versen yüz uman yüzler bilirim,
yokuşlara kardeş olan düzler bilirim,
dünya öküzün üstünde derler ama,
dünyanın üstünde nice öküzler bilirim..

biraz fazla sert bağışlayın ama bukowski bu:
"götlere katlanmak sandalyelerin işi, insanların değil"... diyor.

bir kamyonun çarpmasıyla yaralanmış olan çiftçi mehmet amca kazadan sorumlu tuttuğu taşıma şirketine dava açıyor. mahkeme salonunda şirketin avukatı ile mehmet amca karşı karşıyalar, ve avukat soruyor :
- ama siz kazadan sonra gelen polis memuruna “ben çok iyiyim” demediniz mi?”
- anlatayım ağam; ben bizim eşeği gasabada satışa götürmek üzere gamyonetime bindirmiştim ki...
- bırakın ayrıntıları memet bey, siz sadece soruma yanıt verin: siz, kazadan hemen sonra gelen polis memuruna “ben çok iyiyim” dediniz mi, demediniz mi?
- işte anlatıyom ya avukat bey; eşeği gamyonete yüklemiş, yola çıkmıştım ki...
avukat tekrar adamın sözünü kesti ve hakime dönerek:
- sayın hakim, size olayın tam olarak nasıl gerçekleştiğini davacının kendi ifadesi ile almaya çalışıyorum ama, soruma yanıt vermiyor. bu bey, kazadan hemen sonra olay yerine ulaşan polis memuruna ifadesinde “çok iyi” olduğunu söylemiş. kayıtlara geçmiş. şimdi, aradan kaç hafta sonra müvekkilime dava açıyor. ben bu davada, bu şahsın mahkemeyi yanıltmaya çalıştığına inanıyorum. lütfen, sadece soruya yanıt vermesini söyler misiniz? hakim çiftçinin hikayesiyle ilgilenir gibiydi:
- eşek hakkında söyleyeceklerini merak ettim aslında; bırakalım da anlatsın....
memet amca hakime teşekkür ederek devam etti:
- işte dediğim gibi, sayın hakimim, tam eşeğimi gamyonetime bindirmiş şehre doğru gidiyodum ki, bu şirkete ait gucuman bi kamyon, “dur” tabelasına aldırmadan üzerime sürdü ve bize çarptı. ben yolun bi yanına fırladım, garagaçan bi yana... nasıl kötüyüm, nasıl kötü, anlatamam... gıpırdanamıyom sancıdan... öte yanda garagaçan bir anırıyo, bir anırıyokine, ortalık inliyo. derkene bi pulis memuru geliveedi, garagaçanın sesini duymasile önce ona dooru getti, eğildi, bahtı, tabancasına davrandı, alnının göbeenden garagaçanımı urmasın mı??? soonacııma, yolun garşı tarafına geçti, bana dooru geldi, dedikine:
- eşeğin hali berbattı, vurmak zorunda galdım, “sen nassın ?” dedi...hadi erkeğisen kötüyüm de..

"başkalarının aklında da 'kötü' kalabilme özgürlüğü tanımalı insan kendine. ne olduğunu en iyi kendisi bilir zaten."

alın bunu hayatınızın neresine koyarsanı koyun, başkalarına karşı hep 'iyi' olma zorunluluğu bazen insanın kendisine ihanet.

ne olduğunu en iyi biz biliriz zaten.

(bkz: friedrich nietzsche)

öleceğini bile bile yaşarken, hayatı yaşamadan öleceksin bütün o hengamelerin içinde.

(bkz: gönül gibi (kitap))