gençlik parkı

gençliğim geçti her bir metrekaresinde.

çocukken çok giderdik. tokaido diye bir hız treni vardı. çocukluğumun en güzel hatıralarını barındırır.

(bkz: gençlik parkına gidelim mi diye sorunca bizden geçti diyen adam)

ankara'da yedi cüceler heykelinin olduğu yer.

inşa edildiği alan bir bataklıktı.
cumhuriyet tarihimizin utanç sayfalarından biri olan yirmi kura nafıa askerleri kapsamında, 1941 yılında askere alınan türkiye cumhuriyeti vatandaşı gayrımüslümlerin bir bölümü (işe yetecek kadar bölümü) bu bataklığı kurutmak ve parkı kurmak için angarya çalıştırılmışlardır. angarya çalışma sırasında kaç kişinin öldüğü halen sır olarak saklanmaktadır.

sene 1993, dört kafadar ankara garında trenden indik. cebimizde yeterince paramız yok. ertesi sabah güvercinlik denilen yere gidip jandarma uzman çavuşluk sınavına girecegiz. ağustos ayının başı. hava gayet güzel. ankara garınin civarını gezdik dolaştık gençlik parkında uyumaya karar verdik. parkın orta yerinde çimlere uzandık bir yandan gökyüzündeki yıldızları sayıyoruz diğer yandan uyuyana kadar sohbet ederiz diyerek konuşuyoruz. saat gecenin biri belki de ikisi. bizden yaşça büyük bir adam bizi çimenlerin üzerinde uzanmış görünce yanımıza geldi. hayırdır gençler, ne yapıyorsunuz burada diye sordu. biz de en masum halimizle uyumaya çalışıyoruz abi dedik. adamın kahkahasini tüm ulus duymuştur anasını satayım. kalkın.iktirin gidin lan buradan. manyak misiniz oğlum siz. burada kör testereyle gotunuzu başınızı keserler ruhunuz bile duymaz dedi. baktık ki adam ciddi, nalet olsun dedik cebimizdeki üç otuz parayı sipahi otele yatırdık. şimdi bile düşününce tüylerim ürperiyor. 25 yıldır ankardayim bir kere arkadaşın nikahına gittim bir daha gitmedim.