girilerin eleştirince kendine olan güvenin eksilmesi

bazıların amacı bu, hoşlanmıyorsa yerse diye kötü eleştiriyi yapıştırıyor

(bkz: herkesin hayatına kimse karışamaz)
can sıkıntısı.

övülmek veya sövülmek için yazmıyorsanız dert etmemeniz gerekir.

ha beklentiniz başkaysa böyle yalpalar durursunuz.

(bkz: adamı silkerler) ortalık gergin.

gerçek hayatta neleri başardığımızı görseler ses edemeyecek insanların eleştirileri için özgüveninizden olmayınız efenim.. bırakınız etsinler.. bırakınız mat ettik sansınlar.. şah siz olduktan sonra gülüp geçiniz efenimm

(bkz: girilerin eleştirilince kendine olan güvenin eksilmesi)

eleştirinin psikolojik yönünü beraber irdeleyelim. of, çok havalı giriş yaptım. *

bir şeyin bilgisi sizde yoksa, karşınızdakinde de bunu göremezsiniz. insanlar bizim aynalarımız ve yaptığımız eleştiriler de bizim kendimizde tahammül edemediklerimizi başka birinde gördüğümüzde rahatsız oluşumuzun izdüşümü.

çok duygusal bir insansınız diyelim, sizin duygusallığınızdan rahatsız olan birinin bütün derdi kendi duygusallığıyla. şöyle de kurabiliriz, birinin çok rahat ve esnek olması sizi rahatsız ediyorsa esnemeye ihtiyacı olan sizsiniz. başka birinin bencilliği sizi rahatsız ediyorsa biraz "ben" demeye ihtiyacınız olabilir. bu, eleştiren kişi olduğunuzda geçerli önermeler.

eleştirilen olduğumuzda: "ne dedi bana ya" deyip kurban psikolojine girip karşıdaki eleştiriyi olduğu gibi üzerimize almıyoruz. ya da öfkelenip karşı atağa geçmeden önce durup objektif olarak kendimize yöneltiyoruz. "ben bu cümleleri neden duyuyorum?" "gerçekten düzeltmem gereken bir kusur mu, yoksa bu insanın kendi eksikliği mi?" şeklinde.

sağlıklı bir özgüven inşa edemediğimiz için dışarıdan gelen ufak bir rüzgarda sallanıveriyoruz. insanın kendini büyütmesi kolay iş değil çocuklar.

tek derdin bu mu kardeşim çok üzüldüm.