gitar çalmak

bir gitar çalarım artık kim pas verirse sonra da amacıma ulaşıp bir yemek sonra yatak.

gitar çalmayanların gitar çalanlara karşı direkt olarak düşündükleri şey: her gün dışarıda, alemlerde, arkadaş ortamlarında gitar çalıp ortamı şenlendirdiğiniz olabilir. ama sizi temin ederim ki çoğu zaman kendi halinizde çalarak ancak kendinizi tatmin edebiliyorsunuz..*

arkaya bir "backing track" açıp üzerine doğaçlama solo atarak ağzın bilinçsizce açılması ile birlikte bu dünyadan birkaç dakikalığına da olsa kopup gitmenizi sağlayacak aktivite.

ilk gitar çalınan zamanlar deyince aklıma direkt haluk levent yollarda bulurum seni, gülpembe, akdeniz akşamları; kıraç çayır çimen geze geze; ayna çayımın şekeri gelmesidir...
bu şarkılar müzik derslerinin ve kurslarının en minnoşlarıydı bir zamanlar... çalabilen çalar ama ortamda bulunan herkes eşlik eder, ne güzel zamanlardı...

amfi bozulana kadar evimde kendi kendime takılıyordum ne güzel. az önce amfi fiyatlarına baktım o ne öyle arkadaş ya

hangi mağazadan, hangi modeli istiyorsunuz? samimi bir hırsız arkadaşım var, çok uyguna çalıyor. tavsiye ederim.

1 haftalık bir deneme süreci sonunda parmaklarımı asla yeteri kadar bastıramadığım için (ki aşırı acıtıyo nasıl dayanabiliyor çalanlar anlamadım) hevesimden vazgeçtiğim eylem.

ilk çaldığım şarkı caddelerde rüzgardı. dünyanın en basit şarkısı belki ama yeni başlayan biri için oldukça zordu *

sadece akdeniz akşamları çalmak için üretilen enstrüman.

em, am basanların gitar çalıyorum sandığı eylem.

oğlan 8 senedir çalıyor. yıllardır evde her gün olan ses. her gün çalıyor ama her gün. yıllardır biriktirdiği harçlıklar hep gitarlarına gidiyor. ya teline ya pedalına ya amfisine vs.. odasında elektro çalar, salonda akustik var ve her akşam ailece bir şey izlerken eline alır tıngırdatır. izlediğimiz her yapımın fon sesinde gitar var, kulağımız alıştı artık.

elektroyu bile normalleştirdik kulağımızda, duymuyoruz.
ben de seviyorum dinlemeyi çok hem de. rock müzik seviyorum tabi ilk gençlik yıllardımdan bu yana. oğlan da rock müzik seviyor ama benim asıl tutkumu olduğum flamenco.
flamenco dinlemeyi çok seviyorum ve onda da gitarın önemini söylemeye gerek yok.
çok isterdim flamenco'ya yönelsin ama o rock müziğe ve elektroya yöneldi.

merak iş, emek işi, -hele elektroysa- para işi.

hayatımda 2 başarısız denemem oldu. parmak egzersizleri sıkıcı geldi, gitar tarihi, teorisi falan derken kendimi kandırdım, sonra "olmuyor" diye bıraktım. sonra 3 sene önce, bu sefer neye bulaştığımı bilerek başladım. o zamandan beri günde 15 dakika da olsa başına geçiyorum. daha gençken başlasam yapabileceklerimin sınırı olduğunu söylemezdim ama şimdi yavaş ilerliyor. derdim ömür boyu sürecek, emekli olursam delirmemi engelleyecek bir hobi.

aranızda gitar alıp akdeniz akşamlarını çalmayı bilmeyen elemanlar var. ayıp...

yaptığımı sandığım, bilmeyene göre yaptığım, biraz anlayan içinse ne halde olduğumun görüldüğü eğlenceli bir şeydir. ben de isterdim buckethead olmak güzel insanlar, ancak eppur oldum.

kiz tavlama taktigi. evet.

en sevdiğim aktivite.
hatta youtube kanalım var.online ders veriyorum.
ama size söylemem.