sinoen yazar profili

pelin batu der noktayı koyarım efenim.

insan ne sanat sanat için diyerek ne de sanat toplum için diyerek şiir yazar. insan; yaşayabilecekken yaşayamadığı, gülebilecekken ağladığı anlar için şiir yazar.

niye dayak yedim durduk yere

apoletleri falan da var.. tanımları saygıya değer bir yazar.

valla yazacaktım uzun bir şekilde lakin dedim ben bunu zaten anlattım detaylı bir şekilde. efendim dinlemek isterseniz diye

buradan

kendimi sosyalist addetiğim zamanlar troçkist felsefeye yakın buluyordum kendimi. tek ülkede devrim temellerinden ziyade her milletin kendi işçi devrimini yapabilmesi gerekliliğini daha tatminkar buluyordum. belki de troçki’ye yapılanları hazmedemediğimden ona karşı bir sempati duyuyordum bilmiyorum. paranoyanın dibine vurmuş bir delinin büyük temizliği gerçekleştirmediği bir senaryodan sovyetlerin bir distopyadan ziyade belki de bir ütopya olacağını sanıyordum lakiinn çok şükür ki liberalizm denilen realite ile yakinen bir tanışıklığımız oldu ve kendisiyle dostluğumuz uzun bir süre daha baki kalacak gibi duruyor swh

öyle tatlı bir zehirdir ki aşk.. delicesine sarsın beni istersin. aşkı atfettiğin kişiyle sürekli konuşmak, onunla beraber olmak istersin lakin bi gün gelir bitiverir her şey.. aşkın zehri insanın içine yavaş yavaş akar, kurutur. ne de olsa aşekadan gelir aşk kelimesi. farsçada 'sarmaşık' demektir bu. bahsi geçen sarmaşık, kuşattığı ağacın tüm besinine, suyuna, hayatına ortak olduğunda öldürür hayat bulduğu şeyi. kısaca efendim kana kana içtiğimiz zehirdir aşkın ta kendisi.

bir ara ne çektim ben bu dertten. durmadan saatlerce her gün ve hiç aksatmadan saatlerden süren seks.. tamam ne güzel onlar adına fakat kağıt gibi duvarı olan apartmanda hele de yatak odaları birbirine bitişikse derttir efendim. insan gidip sessiz sevişin artık da diyemiyor ki.

bazen yazmak için sözcük bulamayız. işte tam da o günlerden birinin içerisindeyiz. ben de yazmaktan ziyade konuşarak, onu anlatarak anmayı tercih ettim bugünü.. sizler de dinlemek isterseniz diye

spotify

temmuz ayına kadar dayanıp ev kira sözleşmemin bitiminde evi kapatıp memlekete, aile evine geri döneceğim efenim. nasıl kulağa çok kötü geliyor değil mi.. bana da öyle geliyordu bir zamanlar lakin içerisinde bulunduğum işi yapmak yerine aile evine dönmeyi yeğlerim.. bu süreçten sonra podcast, sosyal medyayı yan gelir değil ana gelir kapısı haline dönüştürmeyi deneyeceğim.. bakalım ne çıkacak bahtımıza. buraya da karalayayım biraz dedim.

soğuk kadar sevdiğim başka bir şey olamaz. ruhum, kış aylarında yakılan bir şömine ateşinde yeniden hayat buluyor gibi sanki.. neyse edebileşmeden seviyoruz efenim işte

yaşama veda etmeye bir gün daha yaklaşmak

gam-zede olup deva bulamadığımdan ne olduğu pek aşikar sanırım

şuraya taze yazdığım bir şiirimi karalayayım o halde.. belki sonrasında podcast kanalımda seslendirim.
malum bu aralar yapacak pek bir şeyim yok.


düşünmek düşlemek olsaydı yorulmazdı ruh.
fani hayatta mutluluk olsaydı biter miydi, kendine karşı olan bu amansız sulh?

geceleri aniden uyandığında, bahşedilen yaşamı yaşayamamak olmazdı sana mekruh

yalnızca gençliğine değil, tüm yaşamına olurdu tavazzuh

lakin olsaydılarla geçen bir ömrün sonunda oluvermişsin yine surette mecruh..

sosyalist bir ergenlik geçirirken liberalizm ile tanışmak.. ahh liberalizm üzümlü kekim.

zamanında ilk flört denememi bir yazarın tanımlarını okuyup ona yazarak daha sonra onun da benimle konuşmaya başlaması ile yapmıştım.. hakikaten havalarda uçtuğum bir dönemdi. her dediği güzel her söylediği hoş geliyordu hatrı sayılır derecede uzak şehirlerde olduğumuzu öğrendiğim halde bunun bir ilişkiye çevrilebileceğine hatta çok mutlu sevgililik yaşayabileceğime bile inanmıştım * fakat olmuyormuş.. o kadar basit değilmiş böyle işler acı bir şekilde öğrendik :)

28 dakikada 28 şubat sürecini baştan sona özetlediğim, kimi zaman kişisel görüşlerime kimi zaman da nesnel gerçeklere yer verdiğim bir podcast ile bıraktım konu üzerine daha fazla konuşmayı. iyice reklam için kullanmaya başlamış gibi oldum sözlüğü ama ne yapayım efendim yaptığım şeyleri siz yazarlar ile de paylaşmayı, görüşlerinizi almayı çok istiyorum :)

spotify

hazır böyle bir başlık açılmışken yazayım ben de. ne arkadaşlık uygulamaları kullandım bu yaşıma kadar ne de sözlüğü amacı dışında, kız düşürmek için. fakat yaklaşık iki yıl kadar evvel günlerden bir gün kendisi, normal sözlük o zamanki ve kalbimdeki adıyla kafa sözlük üzerinden bir mesaj attı. korku filmleri ile ilgili bir başlığa girdiğim entry dolayısıyla fikrimi almak, yeni film önerileri duymak istiyordu. o dakikadan sonra konuşma çok iyi ilerledi neredeyse her gün konuşur olmuştuk. fotoğraflaşmış, telegram üzerinden falan ekleşmiştik. uzak şehirlerde olmamıza rağmen ne var ki ben baya yükselmiştim bu ne olduğu belli olmayan “sözlük ilişkisi”ne. genel olarak hep morali bozuktu saatler süren teselli mesajları hazırladığımı bilirim fakat ne olduysa bir gün tak diye konuşmayı kesti. ne telegram üzerinden yazdımlarıma cevap veriyor ne de sözlükten. entry girmeye de pek tabii devam ediyordu ama :) o gün çok kötü hissettim kendimi yani konuşmak istemyebişir artık canın, ilgin kaybolmuş olabilir fakat ufacık bir açıklamayı da haketmemişmiydim.. velhasıl kelam o günden sonra internette tanışışan kişilerden hayır gelmeyeceğimi acı bir şekilde tecrübe ettim efendim.