göbek büyüdükçe aksileşmek

pandemi sürecinde on kilodan fazla alıp kocaman bir göbek sahibi oldum. siyah large tişörtler giyiyorum ve kendimi acun gibi hissediyorum. çok sakin hatta yerine göre duygusuz bir adamken son zamanlarda abuk sabuk şeylere sinirlendiğimi fark ediyorum. göbek büyüdükçe sanki normal şartlarda görmezden geldiğim her duruma aksi tepkiler vermeye başladım.

iki gündür benim olayım bu. kışlıklar içinde ne kadar da mutluymuşum meğer. zaten bir buçuk yıldır eşofman çıkmadı üstümden ama sweet ne kadar güzel üretilmiş bir giyecekmiş. göbeği kamufle ediyormuş. iki gün önce yazlık kışlık değişim aktivitesi sonrası tshirt giymeye başlayınca, varlığından haberim olmayan göbeğim bana gülümseyince ufak bir baygınlık geçirecektim. uzun süredir tartılmamıştım, öyle bir boş vermişlik. tartıldım tabii hemen. omg 3 kilo almışım. pahada hafif ama yukte ağır bir sayıdır bu. depresyondayım, agresifim, aksiyim, mutsuzum. bu iki günde tartıştığım kişi sayısı 3. bunu evden adım atmadan başarmamda emeği geçen göbeğime teşekkür ediyorum.
ufak çaplı bir dikkat dikkat ayarı çektim kendime. bir 5 kilo verip, göbüşü düzlersem, aksilikten yine şeker halime dönmeyi umut ediyorum. aksi takdirde çekilmem.

emekli, göbekli, rahmetli.

dert edecek bi sürü şey var beyim.