zümret47 yazar profili

bazen yolun sonu dediğimiz yer bizim için;
yeni bir umut
yeni bir ışık
yeni bir hayat
yeni bir başlangıçtır
"allah bilir lakin biz bilemeyiz!"

korkuyorsun değil mi? yeniden kırılmaktan,sevilmemekten yeniden sevememekten korkuyorsun.bir kere kırıldığın zaman yeniden eskisi gibi olamayacağını sanıyorsun. yüreğinin umut dallarını kırıp geçen ruzgarlara küsuyorsun. biri gelip,tekrar kırıp incitmesin diye kaçıyorsun tüm insanlardan. yeniden umut etmekten korkmaya başlıyorsun. biliyor musun,ne kadar kaçsan da umut kırıldığı yerden yeşerir. insan yeniden sever,yeniden umut eder ve yeniden hiç bir şey olmamış gibi gülümsemeye başlar...

anlık mutluluklara inanin ne geçmişi kafanıza takın ne de geleceği dert edin sadece anı yaşayın ve gerisini birakin.eger küçük bir şeyi çok düşünürseniz o büyür büyür ve büyük bir sorunla karşılaştığınızi sanarsiniz.ondan diyorum anın tadını çıkarın.ne düne bakin ne de yarın ne olacağını düşünün.su an mutsuz musun üzül ağla ama bı anlığına çünkü beş dakika sonra ne olacağını bilemeyiz.eger şu an mutluysan geçmişte olan bir huzununu hatırlama veya mutluluğunun bozulacağını düşünme sadece seni mutlu eden o sebebi düşün.emin olun bu sizi daha iyi yapacaktır.

puntonun aşırı büyük veya küçük olması.

bir adam var.. kelimeler kifayetsiz kalıyor. aşk için yaratılmış! güldüğünde dünyayı aydınlatan kokusu baharı kıskandıran bir adam var! gözleri ay misali parlak yüreği kor misali yakan... bir tarafı acitann bir tarafı mutlu eden bir adam var.

görgüsüzlük.

gözleri...

tam 4 yıl önce çekilmiş bir resim. buldum bugün eski defterlerin arasında. geriye dönüp baktığımda çocuk olmanın ne kadar güzel bişey olduğunu anlıyorum. birlikte çalıştığımiz sınavlar, çektiğimiz kopyalar, yaptığımız su savaşları hatta beş dakika ettiğimiz sohbet bile çok mutlu ediyordu bizi şimdi ise her birimiz bir yana dağıldık kimisi küs kimisi ayrı şehirlerde yaşıyor.. mutluluğu ufacık şeylerde bile gören bizler büyüdük ve köreldik artık o ufak tefek şeyler bizi mutlu etmeye yetmiyor. hep hep daha fazlasını istiyoruz. evet büyüdük çoğumuz sorumluluklar aldık fakat dünya hengamesinde birbimizi ve en önemlisi kendimizi unuttuk. onceden okul bahçesinde kol kola iki tur atsak mutlu olurduk şimdi herkesin hayali başka ülkeler başka şehirler.. elimizdeki ile yetinmiyoruz mutlu olmuyoruz olamıyoruz. sadece düştüğümz zaman acıyan dizlerimize dokerdik gözyaşlarımizi şimdilerde ise dünyanın saçma sapan meseleleri için.. tükeniyoruz ve farkında değiliz.

bitti.

iyi ki kapısını araladın yüreğimin,
iyi ki gözlerime değdi gözlerin,
ve iyi ki geldin bana.

seni bir serçenin gözyaşları kadar sevdiğimi biliyormuydun? bu sevgim sana az gelecek ama bilmediğin bir şey var! serçeler ağladığı zaman ölürler ...

bir gün delikanlı sevgilisiyle buluşucaktı bu sefer buluşmalarının amacı beraber 2 yılı paylaşmaları ve bunu kutlamaları idi ne alacağını düşünüyordu hediye olarak ama hediye olarak almak istediği manevi değeri büyük bir hediye ve bir kristal gül almaya kara verdi .. kristal gül almaya giderken bir küçük çiçekci kız önüne çıktı bu kızın ısrarlarına dayanamayıp elindekii gülleri sepet ile birlikte aldı ve bir taksiye bindi sevgilisinden mesaj gelmişti çok sabırsız ve heyecanlıydı..bindiği taksinin çok süratli gittiğinin farkına vardı ama onun için önemli değildi çünkü ne kadar çabuk yetişseydi onun için o kadar iyi idi... sonucunda büyük bir kaza oldu ve gözlerini açtığında ise kendini ve her tarafı beyazlar içinde gördü.
öldüğünün farkına vardı ve yanına gelen melek onu cehenneme götürmeye geldiğini ve son isteğinin ne olduğunu sordu o ise son kez sevdiğimi göreyim dedi melek şaşırdı çünkü bugüne kadar herkes cehenneme gitmek istemediğini söylemişti. bu ise sadece o anda bile ise sevdiğini düşünüyordu. yanındaki melek onun günahlarına baktı ve hiç bir günahı yoktu ama neden cehenneme gönderilecekti çünkü allah'ın yarattığı bi kulu allah'tan çok sevmesiydi melek hayretler içinde ilk defa böle bir seye sahit oluyordu ve delikanlının dileğini yerine getirdi onu serçe olarak dünyaya gönderdi. ve öldüğü yere gitti ordaki polisler gül sepetinin ve içindeki notu kıza verdi kız ise ağlamaktan göz pınarları kurumuştu ve aradan aylar yıllar derken aradan tam 2 yıl geçmişti delikanlı serçe olarak dünyada hergün sevdiğini takip ederdi onun penceresine konardı ve aradan 2 yıl geçtikten sonra kız bir gün bir erkekler tanışmıştı ve ilk defa o erkek onu güldürmüştü ve kız evine gittiğinde odasına çekilip ölen sevgilisinin fotoğrafını ve o 2 yıl önceki gül sepetinin içindeki notu almıştı eline ve gözlerinde yaş akıyordu.
notta şu yazıyordu : ''seni 2 yıl değil bir ömür boyu seveceğim''
kız bu yazıyı okuyunca ağlamaya başlamıştı serce de aynı zamanda pencerede onu izlemekteydi. ve kız şu sözleri söyledi kendi kendine : affet beni bitanem ben sözümü tutamadım bugün biriyle tanıştım ve senden sonra ilk o beni güldürdü ben sözümü tutamadım aşkımıza sadık olamadım ben artık ''onu'' seviyorum diye konuşmaya başladı ve bunları duyan serçe kızı izliyor ve sölediklerini duyuyordu o anda melek serçenin yanına gelerek :

''sakın haa ağlama! bilirsin serçeler ağlarsa ölürler dedi''
ve serçe son kez sevdiği kıza bakıp göz yaşını bıraktı!
ve artık onun bundan sonra gidecek yeri de kalmadı ....

herkes aşkına sadık olmak ister ama ne yazık ki !
seven sevilenden çok acı çeker...

mutluluk seninle sonsuza kadar yürümek elele beraber olmak hayatı seninle yaşamak.

evlilik öncesi staj.

gerçek dostlar.

561 kilometreyi 8 saat sırf onu bir saat görebilmek için gitmek.

yorgunum sevgili,
beni mesafeler yordu, beni yollar yordu en çok da sen yordun. yokluğun kor misali yakıyor içimi gözyaşlarım yetmiyor yüreğimdeki ateşi söndürmeye.önceden olsa sayfalar yazardım da şimdi yazdığım her kelimede yutkunuyorum. bana nefes olmuştun fakat artık nefessiz bırakıyorsun beni. uzağımda olman zaten çok ağır geliyor bir de kalbin benden uzaklaşınca sesini duymayinca sanki ölüyorum. bazen yaptığı şeylere bakıyor insan fedakarlıklar mesela günün birinde boşunaymş hepsi demek istemiyorum.. uğruna o kadar şeye katlandiğımız insanlar sanki onlar için hicbirsey yapmamışiz gibi davranınca dayanamıyorum ama ses de etmiyorum artık hep susuyorum. konuşmak çare olmuyor biliyorum çünkü çok denedim olmadı. ama insanlar hep konuşuyorlar ve kime nasıl davranmalı bilmiyorlar ki kırıp döküyorlar. ben kırmak istemem hiç kimseyi çünkü kırgınlıklarin en acısını ben yaşadım ve yaşıyorum.
bana gülmeyi öğreten insan şimdi gözyaşı içinde bırakıyor beni ve benim böyle olduğumu bile bile beni iyi etmeye gönlümü almaya çalışmıyor.oysa iki sözüne biter tüm kırgınlığım. belli ki benden uzak kalmak sana iyi geliyor ben ağlarken sen gülüyorsan ben severken sen sevmiyorsan ben çabalarken sen duruyorsan bizim çok büyük sıkıntımız var. ama ne olursa olsun aramıza dağlar denizler girse tüm dünya girse de ayrılık girmeyecek. bugünlerde resimlerinle videolarına konuşuyorum resimlere sarılıp uyuyorum ses kayıtlarını dinleyerek uyuyorum seni çok özlüyorum.. hayatta en acı şey ne biliyor musun sevdiklerine kırgın uyumak. gözyaşların yastığını ıslatırsa bir gün sende bu aşk uğruna bir damla yaş akarsa gözlerinden hatırlarsın bu dediklerimi. seni uzaktan uzaktan seviyorum.

sıcak bir sarılmaktır. annene veya seni gerçekten sevdiğine inandığın bir insana sarılmak her derdin devasıdır.