gülmek için neyi bekliyorsun sorusu

ülkeden new yorka kalkan bir uçakta 1. sınıf uçmayı.

mutlu hissetmeyi.

şöyle bir düşününce salt komik olduğu için güldüğüm bir espri, anlatı vs denk gelmeyeli çok zaman olmuştur. hani böyle kahkahalarla gülmek vs... yok... hele ki "zekice" kisvesi altında sunulan espriler... her şey çok beklendik, bayağı, klişe. belki çocukken aklımız az çalıştığı için daha kolay gülüyorduk bu tip şeylere bilemem. şimdi çoğu komik denen şey aslında o kadar da komik değil. hele ki keyfin yerinde değilse hiçbir şey komik değil.

bok gibi hissederken bile seni güldürebilecek bir şey çıkarsa karşına gerçek komiklik oradadır. tek sağlama yöntemi bu olabilir sanırım.

sonuç:
neyi bekliyorum gülmek için?
gerçekten komik bir şey olmasını.

duvarda adalet yazmasını.