gülünmemesi gereken durumda gelen gülme isteği

ne zaman dişçi koltuğuna otursam şıp diye geliyor. iki kişinin ağzımın içine eğilmesi bence komik. tabii bir de şu lanet videonun etkisi geçmiyor üzerimden. gel de gülme.

o kadar sayko bir insan değilim ama toplum içinde garip olabiliyorum ben. istemsiz oluyor ama. eğitim amaçlı izletilen yangın videosunda kaza yapan adama ay yandı, vah vah yapanların yapmacıklıklarından ötürü gülme isteğimi tutamamıştım.

geçenlerde cuma namazı sırasında başıma gelen durumdur.
allah affetsin de hoca öye bir namaz kıldırdı ki az daha kahkaha basacaktım namazı hiç edecektim. belki dayak bile yerdim.

o an geçtiğinde kahkaha ata ata gülüyorum.

benim harbi çok sinirim bozuluyor öyle ortamlarda.
sinir bozukluğu direkt.

cenazede ağlayamam, birisi beni azarlarken arada bir gülme istediği de gelmiyor değil.*
ağlayamadığım için vücudum gülmek istiyor sanırım.

benim dalağım düşüktür. çok yaşarım bunu.

nalet dürtü bir de en olmadık yerlerde, gıcık verircesine gelir, ve en olmadık yerlerde, olmaması gereken komik şeyler oluverir.

gel de gülme.

şeytanın götlüğü bence afedersiniz, bizlerin suçu yok.

bu durumun en kötüsü insan hem zor durumdayken hem de o sırada ciddi bir ortamda isen yönetici vs varsa sıkıntı.

bazen elime tırnaklarımı batiriyorum .
kendime acı veriyorum . bu küçükken camide cocuklarla gülmek yaramazlık yapmak gibi değil.
benim gibi çok gülenler için bazen hakkaten dram.
bir ara yazayım bunlarla ilgili şeyleri.

ben çok ağlar ve çok gülerim. güldüğümde de böyle genizden garip bir ses çıkar ya öyle gülerim yani anlaşılır benim güldüğüm, saklayamam.
gençlik zamanlarında bizim bir bakkalımız vardı, bizim derken alışveriş yaptığımız mahalle bakkalı, eskiden öyleydi efendim sahipli olurdu bakkallar. orada bir abi vardı o da pek güler yüzlüydü ama biz bir gün arkadaşımla bir şey almaya gittiğimizde neye gülüyorsak taa yolda başladık bakkalda da gülüp duruyoruz. alacağımız şeyi söyleyemiyoruz o kadar gülüyoruz. bize demişti ki tırnaklarınıza bakarsanız gülmezsiniz. bilimsel bir açıklama olduğunu sanmıyorum çünkü tırnaklarımıza da baka baka gülmeye devam etmiştik. bu da böyle saçma sapan bir gülme anısıdır.

özetle gülünmemesi gereken çok ciddi yerde çok gülmüşlüğüm vardır tutamadığım için kendimi, telefonu kapatmışlığım konuşamayıp, toparlayamayıp kendimi. beddua gibidir yemin ederim...

her ciddi ortamda başıma geliyor bu durum. gerilince tutamıyorum kardeşim napabilirim

an itibariyle başıma gelen.

ya otur işte oturduğun yerde insan gibi. niye bir taşkınlık yapıp yüzünde aptal bir sırıtmayla oturuyorsun ki? seni gören de özel birinden mesaj geldi sanacak. ay uf. nefretlik bir istek.

babamın cenaze namazında başıma gelen olay. ben dışarıda namazın bitmesini beklyorum. saflar arasında uzun boylu kuzenim de var. ben namazın hiçbir aşamasını bilmediğim için milletin aniden sağa sola kafa çevirmesinin anlamını kavrayamadım. bu esnada kuzeni gördüm. bir anda evdeki muhabbet kuşumun kafa sallamasına benzettim kafasını. bir gülmem geldi. aceleyle orayı terk edip arkada cenaze araçlarının olduğu yere gittim.
şimdi hatırladıkça yine gülüyorum.

dişçi koltuğunda ağza dolan kan ve suyla boğulur gibi olunca gluk gluk ses çıkınca o halde gülme tuttu haliyle ortalıkta biraz battı gülünmemesi gereken bir durummuş

işte o an tüm yüz kaslarınla kavga edersin, miden gıcıklanır, kasılırsın... dışardan bakan bir karın ağrın olduğu inu anlar ama çaktırmamaya çalışır(beceremez).saçma sapan bir an daha yaşanır ve biter.

en çok gevşek dalaklıların bildiği ve yaşadığı durumdur. free patavat olan bu türden insanlardan biri olarak söyleyebilirim ki...
"hayır neden gülmeyelim ki?"
(bkz: yerim seni)

en sonunda puhahahah diye gülünen andır.

cuma hutbesini dinlerken geliyor bazen aklıma bazı şeyler. bendede var biraz hıyarlık. ne başka şeyler düşünüyorsun. adam gibi dinle hocayı ama yok. şeytan boş durmuyor. geçen cuma hoca hutbede vaaz veriyor. benim aklıma şu italyadaki venedik geldi. evlerin önünden akan nehirler insanlar kayıkla sandalla geziye çıkıyor. içimden dedim şu venedik türkiyede olacaktı millet balık tutmak için ağ atardı olta atardı kimseyi sandalla kayıkla geçirmezlerdi dedim. biz böyle milletiz. neyse beni gülme tuttu. başka şey düşünmeye çalıştım olmadı. elimi yüzüme koydum anlamasınlar diye. genelde böyle oluyor.

gülmek neyse de " gülme" diye uyarılınca kahkaha atasım geliyor.

bebeykene sıkı bir islamcı ve şeriatçı idim. zaman 15 sene evvel ramazan ayı. mekan cami. teravih namazı kılıyoruz arkadaşla. önümüzde bizden çok daha küçük bi sıpa var. hemen arkamızda da şaşı bir abi var camimizin müdavimlerinden. neyse çok seri namaz kılıyoruz falan neyse önümüzdeki sıpa secdeye yattı bi daha kalkamadı. uyudu öyle götü havada. ben arkadaşla kıpkırmızı olduk. 4 rekatin sonunda kikir kikir çatlayacaz ama gülmekten. arkadaki şaşı abide sinirlendi gülmeyin falan diyor da kafası bşze dönük gözler saçma sapan açılara bakıyor bize mi diyor anlayamıyoruz. bu duruma da gülmeye başladık. bunların hepsi 5 10 saniye içerisinde gerçekleşti. sonra bizi camiden attılar. camiden çıkınca gülesimiz kalmadı bizde bakkaldan torpil alıp vandallık yaptık.

öğretmen kızarken gelen gülme isteği...

allah affetsin, bazen cenazelerde istemsizce gülme tutuyor. bundan nefret ediyorum.