günah keçisi olmak

hayat boyunca başıma gelen şeylerden birisi. yapmak isteyip de yapamadıkları her şey için insanları teşvik etmişimdir hep. ama sonunda onların istekleri değil, sadece isteklerini yapmaları için teşvik eden ben suçlanmışımdır. bana göre bir insan ne istiyorsa yapmalıdır. istediklerini yapamadığı için sızlanarak ortalıkta dolanmasından iyidir bu. ben hep insanların mutlu olmasını istedim. kimsenin mutsuz olmasını istemedim. o yüzden ben de bir cesaret saçıcı olarak ortalıkta dolandım. bütün korkaklara cesaret verdim. sonunda ise yaptıkları her şeyden ben sorumlu oldum. sadece bununla da kalmadım ikili ilişkilerimde bile her zaman suçlanan ben oldum. her şey benim yüzümdenmiş. vay be. ben neymişim lan. her şeyi tek başıma ben yapıyorum, bunlar hiç yok. ilişkiyi bile tek başıma ben yönetmişim, bok olmasını ben sağlamışım. helal lan bana. şeytanın vücut bulmuş haliyim sanki. ama suçluluk hissetmiyorum, şeytan da hissetmiyordur herhalde.

sorumluluk almaktan aciz, yaptıklarının sonucuna katlanamayan bir sürü mızmız hep bana yaslandı. ben ise her zaman kendi sorumluluğunu alan bir insan olarak bunlara katlandım. ne yaptıysam pişman olmadım. ben yaptım. pişman ve sürekli her şey için ikna edilmesi gereken gerzekler sürüsü ile uğraştım. her şeyi yapıyorlar ama onlar istemiyor, sürekli teşvik ediliyorlar. hep başkasının yüzünden. ya benim, ya şeytanın. hep başkalarına uyuyorlar, kendileri hiçbir şey yapmıyorlar. kendileri yok çünkü.

herkes ne yaptıysa, çocukluğumdan beri, suçu sadece bana attı. annem bile intihar etmeden önce yanıma geldiğinde: uzun zamandır onu görmediğim için, sırf o yüzden onunla görüşmek istemedim ve o istemiyor musun, istemiyor musun, emin misin, o zaman bu beni son görüşün, karar senin diyerek intiharının suçunu benim üstüme attı. vay be. ben neymişim ya.

"seçim yapmadığın sürece kalan olasılıkların hepsi mümkündür."

okuduğum bu hikayede günah keçisi oldum diyen dışında herkes günahkar ve suçlu. keçi yorgun, keçi inatçı, keçi haklı ve keçi suçlu değil.

insanların seçimlerine önayak olup, onları birşey yapmaya teşvik edip sonucunda oluşan olumsuzluklardan ötürü suçlanmak günah keçisi ilan edilmek değildir. iyilik, güzellik yapıyorum düşüncesiyle kendi tecrübene ve akıl yürütme,
becerine güvenerek bir sorumluluk yüklenmiş olursun. birine akıl veriyorsan, bir tavsiyede bulunsan dahi kötü neticeye de ortak olursun.

başarabileceğini düşündüğün şeyi istese dahi başaramayabilir, işler ters gidebilir. belki de hiç olmaması gerekiyordur, onun için hayırlısı budur, bilemezsin. bir müdahalede bulundun.

iyilikten maraz doğar, iyi olur allah'tan kötü olur kuldan. bu sözler boşuna söylenmemiştir. o yüzden insanları teşvik ederken iyi ve kötü olasılıkları hesaba katmak lazımdır. en iyisi de sana sorulmadan üstüne vazife almamaktır.

olan olup, biten bittikten, giden gittikten sonra konuşması kolay belki. ama bu konuda biraz suçluluk hissetmek insana iyi gelebilir bazen suçluluk hissetmeliyiz ki suç bölünsün ve hafifleyelim. hep hayat hep insanlar değil olamaz. insanlarla ve hayatla barışmanın bir yolu da herşeyin bizim için olduğunu idrak edebilmek aslında basit olduğumuzu anlamak ve kabullenmek. biz de birilerine göre zor ve anlaşılmaz olabiliyoruz.

hikayenin sonu çok acı bitti onun yükü asla keçinin değil zaten o zaman o bir keçi değil oğlak. oğlaklar masumdur.