güney kore sineması

küçük hollywood. nitelik açısından değil tabi, gördüğü destek bakımından.
güney kore siyaseten de amerika tarafından çok desteklenen bir ülke herkesin malumu.* güney kore sinemasının bu kadar büyük bütçelerle iş yapabiliyor olmasının da, güney koreli yönetmenlerin hollywood'da da tanınmasının da, filmlerin amerika'da gösterime girmesinin de bunda payı çok büyük. hatta 2019 yılında ingilizce olmayan bir film ile akademi ödüllerinde en iyi film oscarının bir güney kore sineması işi olan parasite (film)'e verilmesi de kesinlikle rastlantı değil. ne yapacaktı akademi, avrupa sinemasından bir filme mi verecekti bu ilkliği? geçelim.

ancak tüm bunları belirtmekle birlikte güney kore sinemasının süssüz, dolaysız ve son derece çarpıcı yönlerinden bahsetmezsek sinema tanrılarının gazabına uğrarız. her sinefil bilir ki güney kore son derece etkili ve bu etkililiği sonuna kadar hak eden bir sinema endüstrisine sahip bir ülke. ben anlatım dili bakımından tavrı iran sineması ile çok benzetiyorum. direkt duygu aktarımının eşsiz örnekleri olan bir çok film sayabilirim bir çırpıda.

çok bilinenleri kadar:

(bkz: oldeuboi)*
(bkz: yeopgijeogin geunyeo)*
(bkz: nae meorisokui jiwoogae)*
(bkz: bin-jip)*
(bkz: ajeossi)* (off bu filmi anlatacak kelime bulamıyor olabilirim)

o kadar bilinmeyenleri de son derece başarılıdır. buralar hep pazarlama.
denk geldikçe izleyin, okuyun araştırın derim. üzmez.

şu ana dek izlediğim filmleri ve dizileri senaryo açısından gerçekten yaratıcı ve güzel lakin oyunculukları aşırı abartılı. belki onların kültürüne ve davranışlarına uygundur, bilemem. ayrıca saç kesimleri hep aynı olmak zorunda mı abicim? sanki kuzey kore diktatörü kim jong un'un kendi milletinin eline verdiği zorunlu saç stilleri gibi tutturmuşunuz bi model. zaten sakal olayı da yok, yüz pürüzsüz beyaz, saç kesimi aynı, gözleri çekik. la biz sizi nasıl ayırt edecez?