güvensizlik

bir kişinin yetenekleri, amaçları ve diğerleriyle olan ilişkileri ile ilgili kendine güven eksikliği ve belirsizlik halidir. güvensizlik duygusu anksiyetenin veya diğer nevrotik ruh hastalıklarının nedeni olabilir.

çok bela bir duygudur bu. insanı ruh hastası gibi hissettirir. paranoyaklaştırır. güvensizlik duygusunu hissetmek veya hissetmemek kime bağlı işte onu bilmiyorum. aslında tek bildiğim berbat bir duygu olması. hem hisseden için hem de belki çoğu zaman güven duymadığımız kişi için.

özgüvensizlikle doğru orantılı diyenler var. haklı olma ihtimalleri yüksek. ama ben daha derinlere inip özgüvensizliğimizden daha çok özgüvensiz hissetmemiz için uğraşan kişilerle alakalı olduğunu düşünüyorum. ayrıca son zamanlarda bunun geçmişte yaşadığımız ikili ilişkilerden çok daha derin henüz günahsız bir çocukken elimizde olmayan ailemiz tarafından yaşatılan olaylardan ötürü olduğunu düşünmekteyim. dengesizlik de en büyük kaynağı.

neyse uzatmayayım. berbat bir duygudur.

bazen iletişim sorunlarından ileri gelir. yapma dersin neyin yapılmasını istemediğini anlamazlar, yanlış anlar (kimisi numara yapar, o ayrı.) bazen yapma dersin istemem yan cebime koy hesabı olduğunda ısrarcıdır birileri. bazen kime ne konuda kızdığın hususu karmaşık bir hal alır, bir de suçlanırsın üstüne, dediği anlaşılmayan insan hesabı. ironi uzaylıları vardır ki, uzay boşluğu böyle yuvarlayamadı gerçekleri onlar kadar..
en son ne yapsan boş dersin, bırakırsın peşini. o da kar etmez, susmana anlam yüklenir, konuşsan deliye yatıyon zannedilir. cinlerin ekmeğine yağ süresin gelir. bazen bir çıldırmak her şeyi çözecekmiş gibi gelir. bunlar da aslen akıl mantık sorunlarıdır.
zaten psikolojik harp var, ekonomi zorbalığıyla beraber yürütülen, her türlü cinleniyoruz, trolleniyouz, neredeyse her şeyimize saldırılıyor, her hayvan ayrı çarpıyor. nevrimiz döndü. paşam diyor güvensen ne olur sanki!? bizim hayata paranoid-şizofreni borcumuz var sanki! *