halbuki ben kaçıyordum herkesten

kendime yakalandım olmadık bir yerde.

(bkz: hele otur bir soluklan yeğenim)

olur böyle şeyler. uzaydayız, herkesin kafası karışık.

ta ki bana ezberimdeki her şeyi unutturan seninle karşılaşana kadar... seninle sevginin insana neler yaptıracağını öğrendim. sevgimi ufak nedenlerle ilmek ilmek bağladım. en önemlisi de o ufak nedenlerden yarattığım kocaman bağda yaşam buldum. ama yaşam alanımı koruyamayacak kadar da tecrübesizdim. bu tecrübesizliğim de sevginin insana neler yapacağını öğretti ve hikaye başa döndü, yine herkesten kaçmaya başladım fakat bu sefer seni bulma umuduyla...*

gecenin efkarli basliklarindan. evet.