hamuşan

sessizler yeri anlamına gelen arapça kelime.

osmanlı'nın canlı cansız her şeye yüklediği o nezih ve temiz anlamlardan birisi.

galata mevlevihanesi'nin mezarlık bölümünün kapısında böyle yazar. burada ölüler diyerek yaşayanlardan ayırmak yerine "susmuş olanlar" denilmektedir. yani mevlevihane'dr zikir yapılırken hamusanlar da kendi dunyalarindan zikire eşlik edebilir.

arapça mı osmanlıca mı olduğu konusında karasız kaldığım kelime.

mevlevihanelerin mezarlıkları için kullanılan isim. türkçe karşılığı "susmuşların yattığı mekan" oluyor. anlamı ve felsefesi farklı ve derin bir etki bırakmıştır. mevlevilik inancında ölüm yok, susma vardır. esasında bir göç kavramı söz konusudur. bedenin ruhunu teslim ettikten sonra bir diyardan başka bir diyara göç etmesidir. dosta kavuşma, yani vuslatı engelleyecek elbisenin çıkarılmasıdır. ardından suskunluk başlar, tekrardan konuşabilmek için.

susanların bir zamanlar seslerinin sadası yankılanırdı ama ya! şimdi yi düşünün demek istiyorlardır.

(bkz: yumuşak)
(bkz: serbest çağrışım)

onlar susmayı erdemleştirip, sarayın finansıyla miskinliğe methiyeler dizerken; konuşmayı, sorgulamayı, hesap sorup direnmeyi seçenler kazandı.. çünkü ancak cesaret ve eylem yaşamı ileri taşıyor..