hasta olunca kendisine bakacak birinin olmadığını fark etmek

sosyal devlet var

kimsesizlerin kimsesi işte

allah ne beni kimseye muhtaç etsin, ne kimseyi bana muhtaç etsin. hep ettiğim duamdır.

yani cümle kuramayacak kadar ağır ve acı bir konu.

bu başlıktan daha ağır ve acı olan çok az başlık görmüşümdür. şükürler olsun öyle bir durumum olmadı fakat insan birilerine muhtaç olunca ananda olsa babanda olsa belli bir sure sonra rica ederek söylesen bile insanın içine oturuyor bir yastık bile istemek. uzun süre yatmak durumunda olanlar anlar dediğimi, özellikle tuvalete gitmek bile sorunsa geceleri falan çağırmak durumunda kalırsınız. yalnız olan biri için bunları muhtemelen hemşireler ve hasta bakım elemanları yapacağından o daha da zor gelir gibi geliyor. insan bakıma ve yardıma muhtaç olunca kendini suçlayıcı bir tavır takınıyor birde ister istemez. o ruh hali çok zor ya, ondan dolayı birazcık bencil ve rahat olup kendini düşünmesi gerekiyor insan hastayken. yoksa birde kendi kendini bitirince bu sefer psikolojik sorunlar baş gösteriyor depresyon gibi.

hayatta her zaman romantizm aramaya gerek yok. insan gayetde bütün işlerini kendi başına halledebilir aslanlar gibi, illa bir şevkat eli olmasına gerek yok. yani özetle ; kartallar yalnız uçar yalnız gezer yalnız ölür.

olabilir. aile bi yere gitmistir, veya koca adamsindir falan. kendi sorununu kendin hallet 1 zahmet.