özel olduğunu düşünüp sonra özel olmadığını fark etmek

kendinizi başkalarıyla karşılaştırmayın ve olduğunuz gibi kendinizi kabul edin. sonuçta senden bir tane var.

aaa bu şey değil mi ya, “my life story”.(bkz: swh)

yaş ile ilgilidir. bireyin kişilik gelişimi teorik süre ve ivmeyle ilerlerse şayet, 20 li yaşların ortasından sonra son bulacaktır. insanın biricikliği ile özel olması farklı şeyler olup, bunun ayrımına varabildiği an hayatta daha sağlıklı bir bakış açısından bahsedilebilir.

galatasaray üniversitesi.. evet herkes burayı özel üniversite sanıyor. kişinin kendisi özel olmadığını fark ediyorsa

-abi fiyat kaça?
-özele gel kardeşim.
-geleyim abi.
-sana bu kadar $$$ olur.
-ama özelde değiliz abi?
-özel olduğunu düşünmüştüm pardon.
-abi çok kötü espri oldu değil mi?
-evet ya öyle oldu hadi s....r olup gidelim.

olsun be en azından kendimize özeliz.

yakınların ve sevdiklerin seni özel olarak tanımlıyorsa özelsindir. bu bağlamda "özel" tanımını biraz açacak olursak diğer insanlarda nadir bulunan pozitif niteliklere sahiplik durumu.

tutup uzaktan gördüğün ve tanımadığın insanlar tarafından beğenilme, onaylanma falan bekliyorsan bu hastalıklı bir düşüncedir, bunu aklından çıkar. aksi halde bu düşünce uzun süre devam ettiğinde bazı psikolojik hastalıklara sebep olabilir.

aslinda bence hepimiz bizim icin kiymetli olan insanlar icin ozel olmak istiyoruz. bana herkese davrandigi gibi davranmasin, bir farkim olsun, ikimize ozel bi seyler olsun.

dun yves rocher ye gittim. kadina dedim ki bana mesaj geldi, bana ozel yuzde otuz indirimim varmis, ne zamana kadar kullanabilirim. kadin dedi ki o mesaji butun musterilerimize gonderiyoruz. butun alisveris hevesim kacti.

anliyorsunuz, degil mi?

güncel insan sayısı, nesillerdir var olmuş insan sayısı, çok farkımız olmayan bir sürü hayvan akrabalarımız, sonsuz uzay, başka gezegenlerde var olma ihtimali kuvvetli yaşamlar ve aklımın almadığı diğer çok olan her şeyi düşününce özel olmadığımızı anlamak çok zor olmuyor. durum böyleyken özel olduğunu düşünenlere istemsizce üstten bakıyorum.

gereksiz kişilere fazla anlamlar yükleyince hissedilen olay.

sandığımız kadar özel değiliz insanların gözünde. yerimiz belli, konumumuz belli, öncelik sıralamamız barajı geçememiş. aynı şekilde, sanıldığı kadar da özel değil diğer insanlar gözümüzde. sen, özel olduğunu düşünürsün; o ise herkese davrandığı gibi sıradan yaklaşır, öyle davranır.

bu durumu ancak kendine özel hissettirdiğinde aşabilirsin. insanlardan beklemek yersiz ve anlamsız.

banane oğlum, senin için özel değilsek! sen mi var ettin yoktan? özelini ayrı genelini ayrı öperim. öptüm de, hissettin mi?

evet, ben özelim. ve evet, her gün kendimi şımartıp kaf dağları’nda gezdikten sonra özel sektöre bağlayacağım. kendi kendimin “özel”inden sorumlu patronuyum!

(bkz: ben sadece bir insanım farkındalığı)