evlilik için uygun biri olmadığını fark etmek

hiç bir zaman bir sürü kızla çıkayım, tek gecelik olsun kafasında biri olmadım. yani bu gibi bir nedenden bu başlığı açmadım. ben şunu fark ettim, ben bazı zamanlar yalnız kalmak istiyorum, annem dahil hayatta en sevdiğim insanlardan bile uzaklaşıp kafamı dinlemek istiyorum, hiç bir arkadaşımla bağlantım olmuyor. bu bazen 1 ay bile olabiliyor. canım sosyallik ve iletişim istediğinde ise saatlerce konuşabilirim, mesajlaşabilirim. illa flört olarak değil, herhangi kafa yapımın uyduğu bir erkeklede herhangi bir konuda olabilir. hani sosyal açıdan öyle çekingen biride değilim, hatta çok hızlı samimiyet kurabilme ve güven verme gibi yeteneklerim bile var. gel gör ki bazen dediğim gibi yalnız kalmak ıstiyorum, bu durumda evliliğe çok ters, çünkü 1 hafta bile karımla sohbet etmeyip, herhangi bir etkileşimde bulunmazsam yani ilgi göstermezsen ilişki eninde sonunda sonlanır doğal olarak. ayrıca bu yalnız kalma hali depresyona vs bağlı olan durum değil, onuda yaşadım ama bu o değil, bu tamamen mutlu olup, kendi isteğimle olan versiyonu. mesela ileride çocuğum olsa mantıken her gün ilgilenmek isterim ama işte onu bile yapabilir miyim emin değilim. belki de duygularımı tam olarak yaşayamıyorum bilmiyorum, sanki duygusal tarafım hatalı kodlanmış. bazen gereksiz yere fazla duygusallaşıyorum bazense sıfıra yakın duygu. daha doğrusu duyguları bile rasyonelize ediyorum yani mantığa oturtuyorum sanırım. buda içinde bulunduğum duygu durumunu yaşamaktan ve deneyimlemekten çok o durumu analiz eden bir makine gibi davranmamı sağlıyor. bunu istemesemde yapıyorum, kasıtlı olan bir durum değil. çoğu insanın duyguları ile karar vereceği konularda ben fazla rasyonel düşünüyorum. bir çok olumlu olumsuz olasılığı gözden geçiriyorum.