hayalinden vazgeçmek

aynı zamanda gerçeğinden vazgeçmektir.

olmayacağını bildiğinden vazgeçebilirsin. ama içinde hep pişmanlık yaşarsın.

t: olabilecek olası geleceğin bir tanesinden vazgeçmektir.

bence insanların tek hayali yok... olmamalı da... ondan dolayı, tek bir hayalden vazgeçerken diğer hayaller için kapılar açılır diyorum. bir hayalin dünyasının kapısı kapanırken, diğer sonsuz kapılar açılıyor... belki de böyle görmek bazı şeyleri ruhumuzu sakinleştirmeye yetiyor...

yaşanmayacak çok olasılık var ama bununla beraber yaşanıp çok yıkılacak olasılık var... hayali tam gerçekleştirmese bile insan ucundan da sıyırabilir belki. kim bilir belki en iyi şekilde değil ama önemli olan bazen sadece o noktaya varmaktır, değil mi?

bazen bazı olayların gerçekleşmesinin zamanı şu an değildir... boşuna üzülüyoruz demiyorum ama o tatlı canlarımızı üzmeye değmeyecek kadar minik oluyor sorunların bazıları.

hayal katili olmaktır. her katil cezalandırılmalıdır.

vazgeçecek hayalim bile yok. öyle amaçsızca yaşıyorum.

şu anda bir yol ayrımındayım. hayalimin getirisi belki de yok. uzun bir yol. ama vazgeçersem keşkesi içimde kalacak gibi. diger taraftan gercekte bir hayat var. maddi kaygılar var. bu iki duygu arasinda bocalamak cok zor. kararsiz kalmak hepsinden beter. ne caba sarf edecek gucum var ne vazgecebilecek cesaretim. ıki duvarin arasinda kisilmis gibi hissediyorum kendimi.

ben hayal kurmaktan bile vazgeçtim.

ne zaman vazgeçtim, neden vazgeçtim ve nasıl vazgeçtim? bir süredir sorguluyorum, bir yanıt alamadım daha kendimden…