hayat dersinden öğrenilenler

yanlarındayken değer vermezler, gideceğin zaman herkes değer gösterir ve gitmemen gerektiğini söyler.

işte o an gitmen gereken andır.

"merhametten, nezáketten ve edepten nasibini almış insanların; ince düşünceden ve saygıdan yoksun, kaba insanlar arasında yaralanmadan yaşamaya çalışması da imtihandır."

bazen insanı üzen kaybetmek değil yarım kalmak oluyor. sanki elinin birini kaybetmiş de bir daha hayata tutunamayacak gibi, sanki bir bacağı kopmuş da bir daha ayağa kalkamayacak gibi...

hani birinden umutlanıyorsun o varken bana bir şey olmaz dediğin kişi koca bir hiç çıkıyor ya, en önemlisi de ona olan bütün güvenini boşa çıkarıyor ya, o zaman öyle derin bir hayal kırıklığına uğruyor ki insan... toparlaması da öyle kolay olmuyor.

bazıları onun için üzülme değmez diyor ama onun için harcanan onca özveriden haberi olmuyor.

gönül bir şeylere alışıyor elbet, bazı şeylere katlanıyor. ama yaşadıklarını asla unutmuyor. *

(bkz: öğrenemedi)

tek ders, ne zaman biteceği belli değil, öğretmeninizi kendiniz seçiyorsunuz, teneffüs yok, sınav yok*, ayrıca derse girmeyi de siz istemediniz. bu nasıl ders lan!?

siz elinizden geleni yapıp, sabırla bekleyişlerinizi sıralarken ard arda, insanların gördüğü tek şey sizin patlama noktanız olur. göz yumduklarınız, sustuklarınız ve bekleyişleriniz o patlama noktasında görünmez olur. fedakârlıklarınız bir hiç olur ve sonra "sen çok değiştin." denir. evet, ben böyle değilken siz beni değiştirdiniz. ben yara ala ala değiştim. iyi ki de değişmişim, bu saatten sonra kimse için boşa kürek çekemem. akıllandım artık.

hayat ile ilgili bir şey olmadığı kesin.

hiçbir kimseyi kınamamak.

sırf birini kaybetmek istemediğin için daha fazla anlayışlı ve affedici olmaya çalıştıkça, karşındakine de hak vermeye, düzeltir sanarak konuyu kapatmaya çalıştıkça, kimse seni kaybetmekten de incitmekten de korkmamaya başlıyormuş...

hiçbi doğruyu başaramayan adam entrysi.

ders derste öğrenilir. o ara aklım başka yerdeydi. ondan böyle olmuşum.

bibok öğrendim diyen halt yemiştir
hepaynı hatalardan itina ile tekrar geçilir
sonra öldük bitti

düşlediğiniz değil de dayatılanı yaşadığınız bir hayat, ne öğretebilir ki size.. sevilmeyen, istenmeyen ve mecburen girilen bir ders gibiyse hayat algınız, ya hiç bir şey öğrenemezsiniz, ya da not için zorla ezberlediklerinizden hiç bir şey taşımazsınız yarına..

yüzüne söyleyecek cesaretin yoksa kimsenin arkasından konuşma. yakalanınca çok utanıyorsun sonra.