hayata doymak

yaşamaya doymaktır.

genç yaşta yurt dışı tatilleri yaptım, yaşıtlarımın sahip olmadığı şeylere sahip oldum, evlendim, boşandım. gerçekten bu hayata doydum diyebilirim. 36 yaşındayım. az önce kalp krizinden gitsem gözüm arkada kalır mı? diye kendime sordum. cevabım, hayır oldu. boşandıktan sonra geçen son 3 yıl bana 30 yıl gibi geldi. kendimi yaşlı hissediyorum.

bundan sonra aldığım her nefes, yaşadığım her yıl bana bir "bonus" olarak gelecek. hayata dair bir hedefim, beklentim ya da hayalim kalmadı. sadece ölmeden önce bir kitap yazmak istiyorum, o kadar.

hiçbir şey yapasım yok. sadece çalışmak ve yazmak istiyorum.

başıma gelen hadise. kitap yazmak bile istemiyorum. kime ne anlatacaksın? öyle boş boş buraya yazıyorum. o da biri anlasın diye değil, zaman geçsin diye. her şey sadece zaman geçirmekle alakalı. taa ki mezardaki yerimi alayım. intihar da bir seçenek tabii ama ölmek de amaç edinebileceğim bir şey değil. ulaşacak hiçbir şey yok, ölüm dahil, her şey öylesine, ben öylesine işte.

mücadele halinde olmaktan yaşayamadık ki bir sey