hayatı anladığını sanmak

hepimizin veya bazılarımızın içine düştüğü dipsiz kuyu/ yanılgı olarak düşünülebilir.

yeterince kaybettikten veya kazandıktan sonra anladığımızı sanıyoruz.
peki, ya yanlış anladıysak?^^

hayat dediğin matruska denklemlerine benzer. ne zaman denklemlerden birini cozdugumuzde her cevap yeni sorulari doğurur. sonda ise o son matruskada ömür biter

her yıl bi önceki yıl ile kıyaslandığımda çoğu düşüncem değişmiş ve bakış açım da değişmiş oluyor. kendimi her yıl model çıkaran apple’ın ıphonu gibi hissediyorum . tam bu sefer oldu derken seneye bu daha iyi diye bi güncelleme geliyor. o yüzden hayatı anladım, ya tamam buymuş ya aslında çalışsam yaparmışım aşamasına gelemedim . 18 yaşımdan sonra öğrendiğim tek ve kesin düşünce asla diye bir şey yok asla o insanla anlaşamam , asla bunu yaşayamam , asla bunu yapmam / yapamam . hayat öyle bi konuma getiriyor ki bazen severek bazen de nefret ederek yapıyorsun :d yani kısaca ecnebilerin de dediği gibi never say never

anlayıp da ne yapacaksınız huzur ve neşe içinde geçirmeye çalışın...

öyle bir derdim yok şükür. neyini anlayım abisi.

anlamın bir parçası olabilmek için insan ömrünün standart bir 60-70 yıllına sığamayacağının farkında olacak kadar çok boş boğazlı felsefeci okuduk.

gelişi güzel yaşamak kadar tatlı ne var bilmem. tatlı şeylerden hoşlanıyorum ayrıcaaaa.