hayatı izliyormuş hissi

sahur vakti nereden aklıma geldi bilmiyorum ama harbiden bazılarımızın yakasına yapışmış olan histir. hayatın dişlileri sanki bizi kenara atmış ve biz dönen dişli ve ezilen bedenleri izliyoruz. ne yaşıyoruz, ne yaşamıyoruz, öylece bekliyoruz.

bu aslında bir farkındalık boyutu. hayatı izlediğimizi farkettiğimiz zamanlarda gerçekten yaşıyoruz. mağaradan çıktığımız anlar bu anlar. gölgeleri değil her şeyin gerçeğini gördümüz altın zamanlar.
özellikle günlük tutuyor ya da kendinize gelecekte tekrar okumak üzere mektup yazıyorsanız hayatınızın 'bir dönemini' izlemiş gibi de hissetmeniz mümkün.

aklıma şule gürbüz satılarını getiren başlıktır.

"bu filme hiç ara verilmiyor; oysa susadım, sıkıldım. ama çıkan da bir daha giremiyor, ve yanımdaki yöremdeki koltuklar ölülerle dolu; dayanamıyorum. oyunumu beğeniyorum; ama bu oyun asla bana göre değil."

hayata * izlemek için gelmişlik hissiyatıyla yakın akraba olan duygudur.

illa hastasınız demiyorum ama bu his, bir psikolojik rahatsızlığın belirtisidir.*

geçen yıl birlikte sınava hazırlandığım arkadaşım tıp kazandı. almanya'da okumaya karar verdi ve dil eğitimini orada alıp birkaç aya orada tıp okumaya başlayacak. şu anda da amsterdam'da geziyor. ben ise mezunum. teşekkürler.

izliyorum. bu his hep benimle. aşti'de saatini beklerken insanları izlemekten otobüsü kacirdigim oldu iki kez. keza metroda da ineceğim durağı kaç kez. izliyorum. görünmez olmak istiyorum bu zamanlarda. bitkileri izliyorum,hayvanlarla bakisiyoruz. kendimi izliyorum, an içinde değilse de sonradan film gibi,kendimi sevmiyorum çok. izlediğim her şey hayat. bu his sürekli içimde.

güncel dünyaya uyum sağlayamama durumu. her şey yabancı gibi, yanlış yerdeymiş gibi, bu hayata ait değilmiş gibi.

bir noktadan sonra hastalık belirtisidir.

bazen şeffaflaşıp görünmez olduğunu hissedersin. böyle o an ortamda görünmezsin saydamlaşırsın ama etrafında olup bitenleri görürsün. işte öyle bir his. insanları incelersin ve daha önce onlar hakkında hiç varamadığın tespitlere hiç yapamadığın gözlemlere ve sonuçlara ulaşırsın.

odeyşınlara katılıp her defasında rol e seçilmeyen oyuncu gibi;
-bak dizide ben bu rol için çağırılmıştım.
o rolü oynamak varken onların istediği gibi oynayamamış genel izleyici olmuşsun.
sahne sıranı bekliyorsundur. sıra sana geldiğinde ışıklar saniyelik üzerinde gezdirilir bütün ömrün boyunca beklediğin an ama keyif alamazsın.hayal ettiğin gibi değil işte. sanki bir şeyler eksik hayatında. olmaz bendeni yaşayıp eksik hazzının burukluğunda sürekli izlersin olan biteni.korkusuzca yaşayanlara inat ürkekçe renk vermeden izlemektir senin ki.

hayatın izleniyormus hissinden daha az kötü.

bana hiç uğramayan his. ne olurdu sanki hep bir cenderenin içinde boğuşacağıma kenara geçip biraz soluklanabilseydim.

son zamanlarda sıkça hissettiğim duygu durumu.
her şey ilerliyor da bir ben kalmışım sanki arkadaşlar herkes gitmiş yapayalnız kalmışım ne illet bir duygu bu. anlatılmaz yaşanır derdim de yaşamayın bunu kimse yaşamasın.

gece pencere önü veya balkonda kulaklıkla oturup son ses müzik dinlerken sokağı ve gökyüzünü izlediğimde oluşan his. beraberinde içimdeki sıkıntıları alıp götürürken oluşan boşluk hissi.

sabah uyandığında, elini tavana doğru uzatıp onu izlerken, yavaşça kapatıp açtıkça ve parmakların hareketini usul usul izledikçe daha net hissedilen ruh hali