hayatı şu kadar sevsek yeter

yaşam enerjisine imrendiğimiz insanlara, "keşke benim de olsa" dedirten durumlara karşı kullandığımız cümle.
hayatı sevmiyor değiliz, bize kadar seviyoruz hepsi o.

sabah 8 de polikliniğimin önünde bekleyenleri gördüğümde kurduğum cümle.

birazdan kahvaltı yapacağım. simiti dört parçaya bölüp üç parçasının arasına kaşar koyup tost makinesine koyuyorum. kaşarlar parmak şeklinde olmalı ki eriyince simitin içinden akmasın. önce kaşarlı simitleri çay eşliğinde yiyorum, en son 4. parçayı da tahin pekmeze batırıp yiyorum. çok güzel oluyor. insanın karnı toksa hayat o kadar da kötü gelmiyor.

yukarıdaki yazıyı okuyunca artık simidi bölmeye bile takatim ve motivasyonum olmadığını fark ettim. simitle mutlu olacak kadar sevsem hayatı yeter.

evime hayvan alacak kadar mesela..