hayatın en güzel yıllarını vasat geçirmek

daha da kötüsü aslında bunun farkında olmak; ama içine doğduğun hayatın uyuşturucu durgunluğuna kapılıp savrulmaktır.

önce iyi bir eğitim almadığını bilirsin içten içe, yalnızca vasat diyebilecegin düzeydedir, ama yine de tutulduğun yarışın anlamsızlığının farkında olmana rağmen düzene boyun eğip vasat bir insan olmaya ilk adımını atmış olursun.

insanlar bir yerlerde yaşamlarını sürdürmeye devam ederken, boş insanların boş muhabbetlerini dinlemek zorunda kalırsın; dinlemiyor musun ? haa işte o zaman yalnız kalırsın ve asosyallikle suçlanırsın; dinlersen de bomb*k kafalı, vasat biri olursun.

bu düzen üzerine bir pislik gibi yapışır. silmeye çalıştıkça daha çok bulaşır; öyle kalakalırsın. ilişkiler yüzeysel ve vasattır. öyle dandik bir çevren vardır ki, iyi bir şeyler yapmaya çalışmak demek, delirme noktasına gelinceye kadar ödün vermek demektir. sorgulayan bireyler, hem aşağılanır, hem yalnız bırakılır, hem de ümitsizlik içinde boğulmasına göz yumulur. yani vasat yaşamaya mahkûm edilir.

garip, kasvetli ve kötümser bir yorum gibi görünebilir ama değildir, çünkü bu toplumsal zehrin kendini nasıl da felç ettiğini bazen çok geç anlarsın; bazen de hiç anlayamazsın. umutsuzluk bir yandadır, ancak yaşama tutunmaya çalışmak da diğer bir yanda...

ilginç bir karmaşıklıktır bu, anlatmak zor.

ah ah! çocukluğumuzu yediler doymadılar, gençliğimizi de yediler. zehir zıkkım olsun!

coğrafya kaderdir.
aslında vasat geçmesinin nedeni özgürlüğümün kısıtlamalıdır. millet ne der korkusudur en çok da ailem üzülmesin böyle diye diye gitti en güzel yıllarım.

beni çok üzen durum.

zaten tamamı vasat olan hayatın, hangi yıllarının daha bir vasat geçtiğini merak ettirmiş başlıktır.

rica ederim buna üzülmeyiniz. en güzelini de en doğru yaşantıyı da bilemeyiz. hayatın tümü ele alındığında pek de iç açıcı değil zaten, günü geçirip gidiyoruz ve öyle yapmaya da devam edeceğiz tıpkı bizden önceki ve bizden sonrakiler gibi.

bu nesil için üzülüyorum. bizim zamanımızda öğrencilerin eve çıkması çok daha kolaydı. elbette eve çıkmak farz değil mi ama öğrencilik hayatında evde olmak sevgiliniz varsa olayı başka boyuta taşıyan bir şey.