hayatın gerçekleriyle yüzleşmekten kaçınmak

sosyal fobik, asosyal, özgüven eksiği olan ve anne babası tarafından çok şımartılmış gençlerde görülen ciddi problem. kaç kaç nereye kadar. her nefis hayatı tadacaktır.

nereye kadar kaçabiliriz ki? hayat her zaman geniş caddeler çıkarmıyor insanın karşısına. illa ki bir çıkmaz sokakta ağlayarak eski bir apartmanın dibine çökeceğiz bir gün.

kendini kandırmaktır.

kaçacaksın bir süre yüzleşmek istemediklerinden. duruma göre yok sayacak yahut problemin varlığını kabul etsen de yüzleşmeyi erteleyeceksin. durup dururken zihnine sızıyor düşünmek istemediklerin. bir mesele var önünde nihayetinde hayatını da etkileyen bir durum. kaçsan da ertelesen de düşünmemeye çalışsan da zihninin arka planında çalışacak hep ve hatırlatacak kendini sana. sonunda bir gün karar vereceksin yüzleşmeye sonucundan korkuyorsun aleyhine sonuçlanmasından. ama karar verdin bir kez. önce irdeleyeceksin enine boyuna. sonra bir defter alacak korkunun sebebini, yüzleşme anını, karşılaşabileceğin olası sonuçları, konuya dair zihnindeki verileri her şeyi yazacaksın. konuşman gerekenlerin pratiğini yapacaksın seslice. düşünecek, yazacak, pratik yapacaksın. korkun tamamen geçmeyecek, belki deftere yazınca bir nebze hafifler ama hala orada. sonuçta yüzleşmekten korkuyorsun vardır bir sebebi. deftere yazıp yine ertelemeyeceksin ama. bunun pratiğini de yaptın yüzleşme vakti artık. mükemmel olmayacak cümlelerin, yüz ifaden. başka kelimelerle daha doğru ifade edebilecektin belki ama sen diğerlerini kullandın o kadar mühim değil. dizlerin titreyecek belki ama meramını orada artık dile getireceksin. karşıya ulaşacak düşünceler, duygular anlayacaklar ciddiyetini. gitmeyen ilişkiyi bitirmek, işten zamansız bir ayrılık belki de. yüzleşeceksin. orada kendini ortaya koyacak ve sonucuna katlanacaksın. daha fazla olgunlaşacaksın. ve bir kez yaptığında benzer durumun ikincisi o kadar korkutucu olmayacak.

barış görüşmelerinde durumun lehine sonuçlanmasını isteyen taraf masaya güçlü olduğu zamanda oturmak ister.

ben de zamanı lehime kullanıp bazı gerçeklerin gün yüzüne çıkacağı zamanı kendimi açıklayabileceğim zamana erteliyorum.

yüzleştiğimde yapabileceğim makul bir şey yoksa, çözüm bulamayacaksam kaçıyorum.